ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οτι ενω μπορεί να γελαω, να κάνω πραγματα και γενικα να έχω ενέργεια, καταβαθως ψυχολογικά είμαι χαλιά. Το ποσο χαλιά δεν το ξέρει κανεις ακριβως, δυο άτομα ξέρουν τα μισά ο ένας τα μισά ο άλλος :Ρ Δεν ειναι πως προσπαθώ να σας κοροιδεψω, ειναι πως απλα το να Κυκλοφορώ σαν την άδικη κατάρα δεν πρόκειται να με βοηθήσει πουθενά .Κατα κάποιον τροπο επιβαλω στον εαυτό μου μια καλη διάθεση γιατι αν δεν το κανω θα γίνουν όλα χειρότερα. Και όχι δεν είμαι κυκλοθυμική, δεν είναι πως ενω είμαι 100% καλά συμβαίνει κάτι μικρο και καταστρέφεται ή διαθεση μου. Είναι σαν να ισορροπω όλη μέρα σε ενα τεντωμενο σκοινι προσπαθώντας να μην πέσω μέχρι να πηδηξω απο το σκοινί μονη μου και προσγειωθω στο κρεβάτι μου για υπνο το βράδυ.Τοτε σκέφτομαι οτι θέλω, κλαίω και κοιμαμαι. Αυτό που μου την βιδώνει πιο πολύ όμως, ειναι πως δεν έχω και κάνα σοβαρό πρόβλημα για να νιώθω έτσι και πως τα πραγματα εξελισσόνται σχετικα εντάξει. Αν δεν είχα αυτά τα ξεσπάσματα θα ηταν καλυτερα απο εντάξει... Θέλω να πω πως δεν με κανει να αισθάνομαι και τοσο όμορφα για τον εαυτό μου το πως ειμαι τόσο πεσμένη . Με εξοργίζει ο χαρακτήρας μου ώρες ώρες, ειλικρινά με εξοργιζει.Γενικά τελευταία δεν αισθάνομαι και πολύ όμορφα για τον εαυτό μου. Συνηθως αισθανομαι άχρηστη όχι μονο στα μαθήματα σε οτι κάνω. Με εναν μαγικό τροπο οι ανασφάλειες μου έχουν μεγενθυθει. Έχω μια αβάσιμη ανησυχία πως τίποτα ποτε ότι και αν γίνει δεν θα παει καλά. Δεν ξέρω γιατί αυτό. Το άγχος ,την πιεση, την ελλειψη ύπνου κλπ τα αφήνω ασχολίαστα. Το πως μου λείπει παρα πολύ ενα άτομο, που δεν θα έπρεπε να μου λείπει και ενω δεν νομιζω οτι είμαι ερωτευμενη το σκέφτομαι συνέχεια και δεν μπορω να σταματήσω να το σκέφτομαι το αφήνω επίσης... Τα προβλήματα με την παρέα μου και το πως αισθάνομαι μοναξιά ενω έχω γύρω μου δυο τρεις ανθρώπους που με πιάνουν τα αφήνω και αυτα... Πφφφ θα μπορουσα να γράψω τόμους αναλυωντας τα ψυχολογικα μου αλλά λέω αντιθέτως να πάω να γράψω καμια παρατήρηση για την εκθεση, τώρα που εφτασα σπίτι...Καληνύχτα...