ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω πολυ καλη σχεση με τον πατερα μου. Του μοιαζω σχεδον σε ολα, στη μουσικη,στη σκεψη, στις κινησεις, για αυτο και συμφωνουμε και εχουμε πολυ καλη επικοινωνια. Απο μικρη δεν μου χει υψωσει τονο φωνης ΠΟΤΕ, μεχρι τωρα δεν εχουμε μαλωσει , με καταλαβαινει και μου συμπαραστεκεται στα παντα. Παρ'ολα αυτα, μετανιωνω πολλες φορες που τον αγκαλιαζω σπανια η και καθολου... Μπορει να εχω να τον φιλησω και να τον αγκαλιασω απο τη γιορτη του η τα γενεθλια του παρ'ολο που τον βλεπω καθε μερα. Δεν του εχω πει ποτε ''σάγαπω μπαμπα'' ενω της μαμας μου εχω το θαρρος λιιιιιγο περισσοτερο. Το ιδιο και εκεινος... Οχι επειδη δεν τον αγαπω, αλλα επειδη ντρεπομαι να του το πω. Ειναι παραξενο αλλα οικογενειακως ειμαστε παααρα πολυ κλειστοι χαρακτηρες, σοβαροι και χαμηλων τονων που δεν εκδηλωνομαστε οσο θα πρεπε. Εχω μετανιωσει ποσες φορες και εχω κλαψει για αυτα που επρεπε να πω και δεν ειπα και για αυτα που δεν εβγαλα μεσα απο την καρδια μου. Για αυτο γραφω οτι αγαπω παααρα πολυ τον μπαμπουλη μου, θα ειμαι παντα στο πλευρο του, στηριγμα του για να μη νιωσει ποτε μονος, εγω και ολη η οικογενεια μας. και επειδη αυτο που κανω τωρα ειναι το λιγοτερο, θα γεμισω με θαρρος να τα πω στον ιδιο απο κοντα πριν να ειναι αργα. :(