ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι 26 και απο τα 17 μου παλευω με τα περιττα κιλα. Πριν τις πανελληνιες ειχα το ιδανικο σωμα και ολοι με λιγουρευονταν. Ειχα οοοποιον ηθελα, χωρις υπερβολες. Με τις πανελληνιες εβαλα 20 κιλα τα οποια μεχρι τωρα δεν εχουν χαθει. Κατα καιρους χανω πολλα αλλα με τις συνεχομενες εντατικες σπουδες ξανακυλαω στην παρηγορια των υδατανθρακων και της ζαχαρης. Εφτασα πλεον να ζυγιζω 30 κιλα πανω απ το κανονικο μου. Σε αυτο φταιει και ο υποθυρεοειδισμος που επαθα λογο αγχους και κρισεων πανικου. Εχω να παω στη θαλασσα χροοονια και ποτε δεν ενιωσα τη χαρα του shopping. Ηταν απλα μια αγγαρεια οπου επρεπε να διαλεξω οχι ο,τι μου αρεσε αλλα ο,τι με εκρυβε. Ενω παλια ειχα πολυ υψηλο πηχη στην επιλογη συντροφου (εμφανισιακα σε πρωτη φαση) αφου ολοι μου την επεφταν, τωρα εχω φτασει να ελπιζω ακομη και στις ματιες των ηλικιωμενων για επιβεβαιωση. Ποτε δε χαρηκα τη νιοτη μου οπως το ηθελα αφου ποτε δεν αφηνα να φανει το σωμα μου κι αυτο απεκλειε πολλα. Σκεφτομαι οτι δεν προλαβαινω να γινω οπως παλια πριν τα 30 μου και αυτο με τρελαινει γιατι θελω πολυ να προσπαθησω να διεκδικησω το παλιο μου σωμα και να ζησω ελευθερη τα 4 χρονια νεοτητας (με την εννοια της κοπελιτσας) που μου μενουν. Τοσα χρονια μαζευα πτυχια και λησμονησα τον εαυτο μου. Τουλαχιστον εγινα πιο δυνατη σε σχεση με παλια που δεχομουν τρελο μπουλινγκ στο σχολειο οταν εβαλα τα πρωτα κιλα και πλεον ξεφορτωθηκα με συνοπτικες διαδικασιες κατι "φιλες" που εκαναν αστειακια με τα κιλα μου μπροστα σε τριτους ακυρους και παντα οταν βγαιναμε ενιωθα αναγκη να απολογηθω για το παραπανισιο βαρος μου. Και ηταν και καλλονες, δεν την καταλαβα ποτε τοση κακια εναντιον μου... Τουλαχιστον το αγορι μου με βλεπει θεα. Ελπιζω να τα καταφερω. Ο αγωνας εναντια στον εθισμο θα ειναι σκληρος.