ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τη Δευτέρα γυριζω στο λυκειο και εγώ νιωθω ένα τεράστιο απελπιστικο κενό, γεμάτος από αρνητικές σκέψεις(χωρίς να το επιδιώκω), δε ξερω τι θέλω...μια κατάσταση που βιώνω από αρχές καλοκαιριού. Τι ωραία :/ Είμαι χαμένος στο διάστημα & δε ξερω αν θέλω να χαθώ από το κόσμο ή να κάνω το χαζό και να συνεχίζω το δήθεν χαμόγελο. Υ.Γ : η βίσση τραγουδά πως η ζωή όπως και να'ναι είναι πάντα ωραία!Δε μπορω όμως να συνεχίσω έτσι! Γιατί ρε γαμώτο....όλη η θλίψη του ντουνια πάνω μου!(για μένα & για οσους-ες τραβάνε το ίδιο λουκι..μάλλον θα πρέπει να βάλουμε στο μυαλό, πως η τύχη...ΔΕΝ ευνοεει όσους δεν τα έχουν καλά με τον εαυτό τους)