Πατεράδες...καμένα χαρτιά!
4.6.2016 | 23:42
Εξομολογούμαι πως
δεν συμπαθώ καθόλου τον πατέρα μου. Κάθε φορά που βλέπω πατεράδες που μιλάνε γλυκά και όμορφα με τα παιδιά απλά ζηλεύω κι ας είμαι κοτζάμ γομάρα. Σεβασμό και τρυφερότητα θα θελα, αλλά κανείς δεν μπορεί να αναπληρώσει ό,τι δεν υπήρξε όταν έπρεπε από εκείνους που θα έπρεπε. Αλλά είναι ένα αγκάθι, ναι θέλω να μου μιλάνε γλυκά και όμορφα-αντιστοίχως κι εγώ- από άσχημες συμπεριφορές έχω χορτάσει. Τη λύση όμως πρέπει να την δημιουργήσω και νιώθω απλά χαμένη κι ότι δεν θα καταφέρω τίποτα.
3
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
