ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

έχω καιρό να ερωτευτώ και όλες αυτές οι ερωτοχτυπημένες εξομολογήσεις μου ξύνουν παλιές πληγές και κυρίως με κάνουν να θέλω ν' ανοίξουν κι άλλες. Ναι, είναι μεγάλη ασφάλεια να μην νιώθεις πλέον όλη αυτή την ήττα την ερωτικής απογοήτευσης, να μην περιστρέφεται ο κόσμος σου γύρω από την ιδέα κάποιου[γιατί μη γελιόμαστε ο έρωτας ανήκει στο χώρο του φαντασιακού μαζί και μ' αυτόν που έχουμε ερωτευτεί,γι αυτό και η απόσταση(με την ουσιαστική έννοια της απόστασης των ανθρώπων) τρέφει τον έρωτα...] Μολατσύτα, πείτε το μαζοχισμό, πείτε το όπως θέλετε, θα θέλα κι εγώ να ήμουν έτοιμη να ξαναερωτεύτω όχι κάποιο πρόσωπο... κάτι να με παθιάζει, να με κάνει να θέλω να ρισκάρω τα πάντα, να παρατήσω τη λογική... μια πρόφαση- ο έρωτας είναι στο βάθος μια πρόφαση- για να ξαναμπώ στον αγώνα της ζωής... Αλλά όχι εκ του ασφαλούς όπως κάνω μια ζωή,θέλω να μην διαλέγω τα δοκιμασμένα γιατί φοβάμαι την μοναξιά που μπορεί να κρύβει ο δρόμος μου.Και όλα αυτά μου τα υπενθύμισαν αυτές οι γεμάτες πόνο, έρωτα, παραλογίσμο εξομολογήσεις σας. Γιατί, αν μη τι άλλο όταν είσαι ερωτευμένος νιώθεις πιο ζωντανός,πιο υπαρκτός απ όσο σου επιτρέπει η απάθεια... κι αν η απάθεια δεν είναι μέρος της φύσης σου θέλει πολύ πολύ κόπο και πόνο να παρατάς στη μέση την ανθρωπιά σου και να είσαι μονάχα ένα ανθρώπινο ομοιώμα και κούφιος από μέσα. Απλά θέλει πολύ λιγότερο θάρρος, ή μάλλον η έλλειψη θάρρους είναι που σε οδήγει κάπου εκεί...