ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θυμαμαι εκεινη τη μερα. Ημουνα στο δωμάτιο και δοκίμαζα ενα καινουριο φόρεμα που ειχα παρει, καλοκαιρινό. Ξαφνικά μου χτυπάει την πόρτα ο μπαμπάς. Κατι ηθελε να με ρώτησει. Κι εγω του μίλησα απότομα "ασε με ρε μπαμπα, θα έρθω σε λιγο, αμάν πια δε με αφήνετε καθολου στην ησυχία μου". Σκέφτηκα απο μεσα μου τη ωραια που θα ηταν να εμενα μονη μου, να μη με ενοχλεί κανεις, να εξαφανιστούν ολοι. Το ιδιο βράδυ ο πατερας μου έπαθε εγκεφαλικο και πεθανε τα ξημερώματα. Να τους αγαπάτε τους γονείς σας να τους το δείχνετε, να τους το λέτε. Και τι δε θα δίνα να γυρνούσα εκεινη την ωρα πισω, να μου χτυπούσε και να μην τον ειχα αποπαρει, να τον φιλούσε και να του ελεγα ποσο πολυ τον αγαπούσα...