ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω ευτυχώς ή δυστυχώς αλλά κάθε φορά που τελειώνει μια ομορφη κατάσταση , ενα ταξίδι, ενα καλοκαίρι ,στην αποφοίτηση του λυκείου , ποσο μάλλον σε θανάτους με πιάνει μια μελαγχολία , απίστευτη συγκίνηση , και κάποιες φορές κλάμα. Ειδικα με το όταν τελειώνει ενας κυκλος , μια πορεία , δενομαι με τους ανθρωπους και τις καταστασεις , δυσκολεύομαι να συνεχίσω μπροστά, θυμάμαι τα παλιά και νιώθω πως τίποτα δεν μπορεί να είναι οπως τις αναμνησεις . Αυτό το ‘’όλα τα ωραία κάποτε τελειωνουν ‘’ με οδηγεί ισως στο να δισταζω να τα ζήσω για να μην τα ξανα χάσω . Είμαι πολύ ευαίσθητος άνθρωπος και φοβάμαι μήπως κουράζω τους γύρω μου με αυτό το ιδιαίτερο σημείο του χαρακτήρα μου . Πως να το καταπολεμήσω;