ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κατι που μισω σε θεμα προσωπικοτητας πανω μου ειναι το γεγονος οτι ειμαι ευαισθητη αδυναμη και θα κλαψω με το παραμικρο αν βρεθω σε καποια λογομαχια με το αγορι μου και ενω εχω δικαιο και επιχειρηματα κλεινομαι στον εαυτο μου και δεν τα αφηνω να εξηγηθουν.Το αγορι μου ξερει το προβλημα και καθε φορα που μαλωνουμε ολο περισσοτερο μου το χτυπαει λεγοντας σχολια τυπου "παλι θα κλαψεις","κοιτα που κλαιει","μην αρχισεις παλι","κλαψε δεν με νοιαζει εγω θα συνεχιζω να λεω οτι εχεις προβλημα και εισαι ανωριμη".Πολλες φορες προσπαθησα να καταπολεμησω αυτο το προβλημα με ηρεμια και χαλαρωση και να κατσω να σκεφτω οτι αυτο δεν ειναι σωστο και να το αποβαλλω απο πανω μου αλλα πανω που κανω αυτη την προσπαθεια δεν αναγνωριζεται δυστηχως και ακολουθουν τα παραπανω σχολια.Συνηθως θα το παθω με το αγορι μου γιατι με αυτον θα μαλωσω συχνα και οχι με αλλους.....δεν ξερω αν γινεται εσκεμμενα ολο αυτο για να με κανει να νοιωθω χαλια.Θα κανω μια παρομοιωση λεγοντας πως οταν ενας αλκοολικος κανει προσπαθεια μονος του να μην πιει ξανα και ενας αφελης τον αποδυναμωνει και του λεει οτι ειναι αλκοολικος και οτι ετσι θα παραμεινει χωρις να ξερει οτι αυτος ο ανθρωπος κανει προσπαθειες τοτε δεν του τα γκρεμιζει ολα και φτου ξανα απο την αρχη? Δεν εχω ξανανοιωσει τοσο ανασφαλεια και υποχειριο του αλλου σε σχεση μου....Απο την μια θελω να τα παρατησω ολα και απο την αλλη θελω να αλλαξω για ΜΕΝΑ και οχι επειδη μου το επιβαλλει το αγορι μου γιατι δεν το κανω για να βελτιωσω μονο την σχεση μου αλλα και ισως την καθημερινοτητα μου με τους υπολοιπους.Τι να κανω?Δεν μπορω μονη μου να κανω κατι πρεπει να ρωτησω καποιον ειδικο? εχω απελπιστει :/