ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να αναφερθώ στις δυο φοιτήτριες που ήταν βασικοί μάρτυρες στη δίκη κατά της Χρυσής Αυγής. Αντί να προστατέψουν τον εαυτό τους και να μη μιλήσουν (όπως κάνανε πολλοί άλλοι, είναι ανθρώπινο να φοβάσαι) θεώρησαν αυτονόητο να πούνε στην αστυνομία όλα όσα έγιναν μπροστά στα μάτια τους. Καθόταν το μοιραίο εκείνο βράδυ σε ένα παγκάκι και συζητούσαν, έγιναν τυχαία μάρτυρες του εγκλήματος. Η μια κοπέλα ενημέρωσε τη μάνα της ενώ καθόταν σε ένα περιπολικό για να πάει να καταθέσει. Εκείνη της είπε να κατεβεί αμέσως από το αυτοκίνητο όπου κι αν είναι και να επιστρέψει στο σπίτι. Το κορίτσι της απάντησε: "Αν ήταν κάτω πεσμένος ο αδερφός μου, θα έλεγες το ίδιο;". Δεν υπάκουσε. Επέλεξε να κάνει αυτό που θεωρούσε σωστό και ανθρώπινο. Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια. Ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας τα δυο αυτά κορίτσια με την λιονταρίσια καρδιά. Αποτελούν τον λόγο γιατί σε μια αδιάφορη και εγωκεντρική κοινωνία ακόμη ελπίζουμε και ακόμη πιστεύουμε στο καλό. Ευχαριστούμε πολύ κορίτσια, έχετε κάθε λόγο να νιώθετε περήφανες. Θα μπορούσε να ήταν εκεί κάτω στο δρόμο πεσμένο το δικό μας παιδί, ο δικός μας αδερφός, ο δικός μας άνθρωπος.