ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απίστευτο άγχος...Πρώτα απ' όλα κοινωνικό... Δεν μπορώ να διαχειριστώ εύκολα το πώς θα κάθομαι/στέκομαι/έχω τα χέρια μου σε ένα ιδιαίτερο μάθημα, το πώς θα πω ένα αστείο κτλ κτλ (Παρ όλα αυτά δεν με νοιάζει η γνώμη των άλλων..εννοώ ότι δεν είναι γιατί δε θέλω να με κρίνουν..είναι μπερδεμένο)Γενικά είμαι πολύ διαφορετική από άλλους, επειδή μου αρέσει η τέχνη, το διάβασμα, η ποίηση και οι βαθιές φιλίες ο σχέσεις που εκλείπουν στην εποχή μας. Με αποτέλεσμα να μην έχω πολλή μεγάλη κοινωνική ζωή κάτι που το χρειάζομαι Παρ όλο που δεν φαίνεται. Με ενδιαφέρει η οικογένειά μου, οι συγγενείς μου, ασχολούμαι με πράγματα που άλλοι όχι. Μου αρέσει ο εαυτός μου, όταν τον καταλαβαίνω, αλλά δεν ξέρω πως να δείξω το "διαμάντι" που έχω μέσα μου- γιατί το πιστεύω ότι είναι διαμάντι. Οι άνθρωποι δίνουν δυστυχώς περισσότερη σημασία στην εμφάνιση, στο "χιούμορ" το οποίο περιμένουν να είναι πρόστυχο και ούτε καν αστείο αλλά ειρωνικό... δυστυχώς! Και ίσως δεν έχω βρει ακόμα ανθρώπους που να μη με κρίνουν για τη διαφορετικότητα μου και για την προσωπικότητά μου, να με σεβαστούν και να με εκτιμήσουν. Αλλά το γεγονός ότι οι φίλοι μου με αφήνουν σιγά σιγά (με την έννοια ότι παρατηρώ ότι έχουν πολυυυυ μεγαλύτερη οικειότητα μεταξύ τους και φοβάμαι ότι με φθόνουν ίσως και με κράζουν μεταξύ τους χωρίς καμία σιγουριά το λεω) με πληγώνει πολύ. Δεν μπορώ να διακρίνω αν συμβαίνει επειδή απλώς χρειάζομαι φίλους να μου σταθούν ή διότι χρειάζομαι αυτούς τους συγκεκριμένο ανθρώπους (επειδή πράγματι περνάω καλά μαζί τους). Νομίζω ότι είναι ένας συνδυασμός. Το μόνο που ξέρω είναι (πέρα από το ότι δεν ξέρω τίποτα χαχα) ότι πιστεύω σε μενα (γιατί παλιά όλο μου το άγχος κτλ κτλ πίστευα ότι πηγάζει από την έλλειψη αυτοπεποίθησης -που νταξει έχω σε ένα βαθμό αλλά όχι όσο νόμιζα) και ότι έχω πολλή αγάπη μέσα μου. Ότι δε θα το βάλω κάτω (ελπίζω...) κ ότι θα συνεχίσω να ονειρεύομαι, να δουλεύω, να προσπαθώ και να περνάω καλά μόνη/με παρέα/σε σχεση ή οτιδήποτε άλλο. Ότι δυστυχώς για λίγο καιρό θα κλαίω τα βράδια όπως τώρα αλλά θα προσεύχομαι ταυτόχρονα για την ηρεμία μου. Ευχαριστώ πάρα πολύ όσους το διάβασαν μέχρι εδω. Η αλήθεια είναι ότι περιμένω απαντήσεις γιατί τις χρειάζομαι...καλή συνέχεια.