ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βαριέμαι απίστευτα και δεν εχω καποιον να βγώ αλλα και να βγω ,ξεχνιεμαι για λίγο και πάλι χανομαι στην μοναξιά μου.Θα επρεπε να ήμουν αλλιως τωρα,είμαι σε μια ηλικια οπως βλέπω κ γυρω μου που θα επρεπε και θα ήθελα να είμαι αλλιως,να εχω τον ανθρωπο μου να περναμε καλά,να πάμε για ενα μπάνιο,ή μια βόλτα να περπατησουμε εστω,να μοιραζομαστε ωραίες στιγμές και αντι αυτου εδω σπίτι μιζερεύω και κλαίω την μοιρα μου,κολλημενη να σκέφτομαι πόσο ωραία πέρναγα με τον πρώην μου,άσχετα οτι μου εσπαγε τα νευρα σε καποια πράγματα,τώρα τι θελω και τα σκέφτομαι αφου δεν πρόκειται να αλλαξει κατι,και εγω νομιζα οτι περνωντας ο καιρός θα το ξεπέρναγα ολο και πιο πολύ κολλάω και μετανοιωνω για πράγματα που έγιναν.Μακαρι να βγώ απο την μελαγχολία που νοιώθω ,μακαρι παλι να βρώ εναν ανθρωπο που θα με κανει ξανα να χαμογελασω και να νοιωσω γεμάτη,γιατί εδω και 9 μηνες οποιον και να γνώρισα δεν με εκανε να το νοιωσω.