ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πότε καταλαβαίνεις ότι απλά διώχνεις αυτό που θέλεις μακρυά; Και όταν το καταλαβαίνεις τελικά τι μπορείς να κάνεις; Σε περίμενα από το καλοκαίρι, εσένα το άγνωστο αγόρι, το εντελώς ξένο. Σε περίμενα γιατί ήξερα πως οι δρόμοι μας με κάποιο μαγικό τρόπο θα ενώνονταν και θα μας έφερναν κοντά, το είχα νιώσει σε εκείνη τη ματιά την ξένη μα τόσο γνωστή ματιά που μου έδωσες. Για πολύ καιρό περίμενα και περίμενα να σε ξαναδώ στο δρόμο (ή κάπου κάπως (ίσως σε μια ακόμη παρέλαση)) άφηνα όποιον με πλησίαζε για να με γνωρίσει, έκλεινα μάτια και αυτιά και περίμενα εσένα. Μέχρι που μια μέρα ήρθες, ο πρίγκιπας μου, χορέψαμε όλη τη νύχτα μου φόρεσες ακόμη και στέμμα! προσπάθησες τόσο πολύ να με γνωρίσεις και εκείνη τη νύχτα και της επόμενες φορές όμως εγώ δεν σου έδειξα τίποτα άρχισα να διώχνω κι εσένα να σε σπρώχνω μακριά μου σαν να μη σε θέλω δίπλα μου, εσένα τον άγνωστο που περίμενα τόσο καιρό. Δεν ξέρω τι έχω πάθει, γιατί φοβάμαι. Θυμάμαι τη γιαγιά μου να μου λέει να πορεύομαι με θάρρος, κουράγιο και καλοσύνη. Προσπαθώ να είμαι καλός με όλους όμως στη διαδρομή έχασα το κουράγιο μου... Σαν να μου το έκλεψε εκείνος ο "βάτραχος" που φιλούσα με όλη μου την αγάπη για να γίνει πρίγκιπας, που ποτέ δεν έγινε. Πως έγινα έτσι; Έχω πλάσει τόσο όνειρα και τα αφήνω να παραμένουν όνειρα επειδή έχασα το κουράγιο μου λες και το αντάλλαξα μέσα σε εκείνες της ανάσες και δεν το κατάλαβα. Περίμενα τον πρίγκιπα μου και τώρα είναι εδώ... όμως πρέπει τώρα να κάνω ένα νέο ταξίδι για να βρω αυτό που έχασα, να βρω τη φλόγα, το κουράγιο μου... Πρίγκιπα μου σ' ευχαριστώ που ήρθες για να μου πεις πως πρέπει να φύγω από χρυσό κλουβί μου, έχω δρόμο μπροστά μου μπορεί να αργήσω μια μέρα, ένα μήνα, ένα χρόνο ή όσο χρόνο πάρει όμως θα έρθω και ξέρω πως πάλι θα βρούμε ο ένας τον άλλον, όπως τότε. Σαν να ήταν γραφτώ μας...Εύχομαι στη Νεραϊδονονά μου να σε έχει καλά κάθε μέρα, και αν είναι όντως το γραφτώ μας να μας φέρει πάλι κοντά όσο πιο γρήγορα για να είμαστε μαζί.