ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΕΚΑΒΗΌρθωσε το κορμί σου, δύσμοιρη, σήκωσε από τη γη την κεφαλή,τέντωσε το λαιμό σου1.Αυτά τα ερείπια δεν είναι πια η Τροία 2.Κι εσύ, Εκάβη, βασίλισσα αυτής της Τροίας. Όρθια να δεχθείς της μοίρας σου την άκρα ανατροπή 3.Αρμένιζε4, λοιπόν, όπου η μοίρα σε πάειΚαι μη πηγαίνεις κόντρα στους καιρούς.Να πλέεις με πρίμο τον άνεμο της συμφορά σου.΄Αχού! Πώς να μην κλάψω η δύστυχη;Σαν τι να πω, τι να μην πω, τι να πρωτοθρηνήσω;Η χώρα μου, ο αφέντης μου, τα πολλά παιδιά μου 5,η προγονική μου αρχοντιά, όλα χαθήκαν! Σαν να μην υπήρξανε ποτέ! Το γέρικο κορμί μουριγμένο στη σκληρή τη γη παντού πονάει:στις κλείδωσες, στην πλάτη, στα μελίγγια....Τις συμφορές τους οι βαριόμοιροι ταιριάζουν σε μακρόσυρτα, λυπητερά τραγούδια.Πώς θά ΄θελα κι εγώ σαν βάρκα γέρικηνα λικνιστώ δεξιά, ζερβά6…. Και με το λίκνισμανα συνταιριάξω το θρήνο τον αξεδίψαστο.Καράβια γρήγορα αρμενίζοντας, αφήσανε τότε τ’ απάνεμα λιμάνια της Ελλάδαςκαι το γαλάζιο Αιγαίο περάσαν.Με μισητούς πολεμικούς παιάνες 7και στριγκλιές της σάλπιγγας ιαχές.Ήρθανε στην Τροία την ιερή 8 κι αράξανε, κατάρα και ανάθεμα,στης πόλης το ακρογιάλι.Ήρθαν εδώ για να πάρουν πίσω εκείνο το σίχαμα,το ταίρι του Μενέλαου. Που ατίμασε τον αδελφό της Κάστορα 9 και ντρόπιασε του Ευρώτα την κοιλάδα.Αυτή θανάτωσε ένα Πρίαμο, που έσπειρε γιους πενήντα.Κι εγώ καράβι γέρικο που εξόκειλε στις συφοράς τα βράχια 10.οικτρό της συφοράς ναυάγιο.Άχου, τι πόνος και ντροπή, σε τέτοιο θρόνο καθισμένη,γριά αδύναμη με πένθιμα κομμένα τα μαλλιά μου 11, αιχμάλωτη έξω από τη σκηνή του Αγαμέμνονα.Και να με σέρνουν δούλα στα γεράματα, διωγμένη από το σπίτι μου, θλιβερό ενός πολέμου λάφυρο.Ε! σεις χαροκαμένες σύζυγοι των Τρώων,και σεις κόρες ανύμφευτες, στο πρώτο ανθό της νιότης, που σας σέρνουν στη σκλαβιά να πικροπαντευτείτε,το μοιρολόι της Τροίας που καίγεται αρχινήστε! Μια μάνα πετροπέρδικα, μια ορφανεμένη μάνα 12μέσα στην άκρα απελπισιά, σέρνει πικρό τραγούδι,για ν΄ ανασάνει ο καημός, να πάρει ο πόνος τέλος.Δεν είν΄ τραγούδι της χαράς, σαν τότε που τραγούδαδίπλα στον ρήγα Πρίαμο, μεσ΄ την πλατειά την Τροία. Κι έσερνε πρώτη το χορό κι αλαφροπατούσεσ΄ όμορφο φρυγικό ρυθμό, σε θεϊκό γιορτάσι 13...(Πηγή: http://daskalos-kostiskolotas.blogspot.gr/2010/05/1.html