27.2.2013 | 23:49
Ευτυχώς
που ήρθες στην ζωή μου κι έμεινες για πολύ λίγο. Ήταν την κατάλληλη στιγμή. Ακριβώς τότε που έπρεπε να θυμηθώ ότι οι άνθρωποι μπορούν να συμπεριφερθούν χυδαία, υπολογιστικά, μοχθηρά και αναίσθητα. Δεν έχω καμία πικρία και στο έδειξα κιόλας. Αντίθετα (αν κι αυτό δεν μπορείς να το δείς) έχω ένα πλατύ χαμόγελο ευγνωμοσύνης για το σκληρό αλλά απαραίτητο μάθημα που έλαβα. Μικρέ να 'σαι καλά, να θυμάσαι οτι εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα 'ρθεις και είμαι στη διάθεσή σου να στα πω και κατά πρόσωπο αν χρειαστεί. Αν το διαβάσεις αυτό κι ενδιαφερθείς, ξέρεις πού θα με βρείς.Στους υπόλοιπους εξομολογούμενους: αισιοδοξία να έχουμε παίδες και όλα είναι απαραίτητα, τόσο τα τα καλά όσο και τα άσχημα!:)