ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν 6 χρόνια μιλούσαμε στο Facebook, απλό φλερτ που τελείωσε από την πλευρά μου επειδή δεν ήθελε να με συναντήσει από κοντά (φοβόταν λέει την απόρριψη). 6 χρόνια μετά, με βρίσκει στο LinkedIn και στέλνει μήνυμα. Ότι θυμόταν ακόμη το mail μου, που δούλευα, την profile pic που είχα τότε...Και άρχισε πάλι η ίδια κατάσταση. Μόνο που τώρα εξομολογήθηκε πως δεν με ξέχασε ποτέ, πώς με έψαχνε παντού, πως μετάνιωσε που δεν ρίσκαρε τότε να γνωριστούμε. Το καλό είναι ότι και οι δύο είμαστε ελεύθεροι, το κακό εκείνος Γερμανία, εγώ Ελλάδα και σε άλλη πόλη από τότε. Μιλάμε 2 μήνες μέσω Skype, λες και έχουμε σχέση. Μηνύματα, τηλέφωνα, φωτογραφίες κτλ. Έρχεται Ελλάδα για 7 μέρες και βλεπόμαστε για πρώτη φορά και πάμε και διακοπές. Μαγεία, έρωτας, ευτυχία και όλα αυτά τα ροζ ρομαντικά πραγματάκια. Αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε να είμαστε μαζί και όπου μας βγάλει. Σχέση από απόσταση και μάλιστα πολύ μεγάλη. Θεωρητικά τα έχουμε ήδη 2 μήνες και τον έχω δει στη ζωή μου 5 μέρες από κοντά. Αστείο; Και πάνω που με ξεσήκωσε, να τον εμπιστευτώ, να ανοιχτώ συναισθηματικά, να του δώσω δεύτερη ευκαιρία, να μη με χάσει πάλι από τη ζωή του (όπως λέει), λίγο πριν φύγει για εξωτερικό, μου 'πε ότι θα κρατήσουμε επαφή (!!) Δηλαδή πώς αλλιώς θα γινόταν ρε μεγάλε; Και μειώθηκαν τα όμορφα λόγια, τα μου λείπεις και σε σκέφτομαι. Και αργεί να απαντήσει στα μηνύματά μου αλλά με παίρνει τηλ μέσω Viber δυο φορές την μέρα. (Να λέω πάλι καλά;) Και όταν τον ρωτάω αν έχει αλλάξει κάτι απαντά αρνητικά και κάθετα και ξαναθυμάται όλες τις όμορφες λέξεις να μου τις πει. Ξέρει να με καθησυχάζει. Κι εγώ μπερδεύομαι. Και μια είμαι ήρεμη και μια γεμάτη αμφιβολίες. Πώς θα συνεχίσω το παιχνίδι του άραγε; Απόφαση: Ρισκάρω να παίξω. Ή θα κερδίσω ή θα χάσω. Στην πρώτη περίπτωση έχω βιώσει κάτι ξεχωριστό και όμορφο. Στην δεύτερη, είμαι πολύ καλός παίχτης για να επιτρέψω στον εαυτό μου να πληγωθεί. Player select, click to begin