5.1.2016 | 18:15
Φαντάσματα του παρελθόντος..
Ας είμαστε ειλικρινείς,ολοι εχουμε τα φαντασματά μας.Πράξεις,λόγια σκέψεις,ανθρώπους.Ολα αυτα τα κουβαλάμε μαζι μας σε κάθε μας σχέση.Και ενω με τα δικά μας είμαστε απόλυτα συμβιβασμένοι με του άλλου τα φαντάσματα τι γίνεται?Κάθε φορά σχεδόν υπήρχε ενα φάντασμα εκει.Πολλές φορές ηταν κάποια κοπέλα που ο πρώην μου έφερνε στο προσκήνιο,σε άλλες ξεπετάγονταν απο μόνη της στα ξαφνικά.Και ενω ήθελε τις πιο πολλές φορές να πάρει εκδίκηση απο εκείνον,το μόνο που κατάφερνε ήταν να του τονώνει ακόμα περισσότερο το ηθικό και να καταστρέψει λιγο λίγο εμένα,εναν άνθρωπο άγνωστο για αυτην που είχε την "ατυχία" να μπλέξει με το πρώην αγόρι της.Και κάπως ετσι κατάλαβα πως αν ολοι μας επιλέγαμε να μην γινόμαστε φαντάσματα κανενός και αφήναμε το παρελθόν μας εκει που ανήκει, στο παρελθόν, τα πράγματα θα γινόντουσαν πολύ καλύτερα για όλους μας.Γιατι αμα δεν βλέπεις πως ολο αυτό είναι ενας φαύλος κύκλος, ο οποιος θα σε στοιχειώσει κ εσένα αργά η γρήγορα οταν θα είσαι ευτυχισμένη ,μάλλον δεν καταλαβαίνεις πως κάθε σου πράξη εχει αντίκτυπο σε κάθε άνθρωπο και πως με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια οτι κάνεις κάποτε θα σου επιστραφεί.Δεν προσπαθώ να το παίξω δάσκαλος σε κανέναν,ο καθένας κάνει οτι γουστάρει στην τελική.Εγω πάντως δεν πρόκειται να στοιχειώσω ποτέ και κανέναν,προτιμώ να υπάρχω σαν ζωντανή στο σήμερα και τα φαντάσματα τα αφήνω εκει που ανήκουν..με τους πεθαμένους.