ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φοβάμαι τα φάρμακα. Δεν είμαι κατά της ιατρικής επιστήμης ούτε υποστηρίζω φανατικά τις εναλλακτικές θεραπείες. Και τα φάρμακα και τα βότανα τα φοβάμαι αλλά και τα δύο τα υποστηρίζω. Γενικά ως άνθρωπος αποφεύγω την φαρμακευτική αγωγή όταν είμαι κρυωμένη, όταν έχω πονοκέφαλο, βήχα κτλ γιατί πολύ απλά ξέρω ότι θα περάσει και με ποιον τρόπο θα περάσει, γνωρίζω καλά τον οργανισμό μου, εκτός κι αν επιμείνει. Επίσης είμαι άνθρωπος που δεν πίνει καθόλου αλκοόλ, ούτε μπύρες ή κρασιά, μα ούτε και καφέδες, πόσο μάλλον να καπνίζω. Μόνο νερό, χυμούς και γάλα πίνω, και στο τσακίρ κέφι θα πιω ένα τσάι (στις βραδινές μου εξόδους θα πιω έναν χυμό, για όσους αναρωτιούνται :P). Με λίγα λόγια δεν έχω καθόλου σχέσεις με ουσίες που προκαλούν εθισμό. Παρόλα αυτά αν υπάρξει κάποιο σημαντικό πρόβλημα εννοείται ότι θα ακολουθήσω φαρμακευτική αγωγή αν χρειαστεί. Στην ενήλικη ζωή μου, έχω ακολουθήσει μία φορά για ένα μήνα, πριν περίπου εννέα χρόνια. Τώρα, πήγα στο γιατρό για ένα πρόβλημα που έχω το οποίο τελικά δεν ήταν κάτι αλλά μέσα από τις εξετάσεις βρέθηκε άλλο θέμα, θεωρώ πως δεν είναι σοβαρό αλλά παρόλα αυτά χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή την οποία την ξεκίνησα σήμερα και θα είναι για δύο μήνες. Θέλω να ομολογήσω πως επειδή δεν είμαι συνηθισμένη σε "αυτά" φοβάμαι μην πάθω κάτι. Φοβάμαι μην μου έχουν δώσει λάθος φάρμακα και πάθω κάτι. Φοβάμαι μήπως δεν κάνω σωστή χρήση του φαρμάκου. Θέλω να ομολογήσω πως πήρα τηλέφωνο μία γιατρό σε κάποιο νοσοκομείο, γιατί έχω κάποιες εμπειρίες από εκεί και οι γιατροί με κάνουν να νιώθω άνετα και ασφαλής και της εξήγησα την κατάστασή μου όπου τελικά με επιβεβαίωσε πως ο γιατρός μου έχει δίκιο και έτσι με τον τρόπο της με καθησύχασε και έτσι ένιωσα ασφάλεια για να ακολουθήσω την αγωγή. Την εμπιστεύτηκα. Αυτό δεν θέλουμε όλοι οι ασθενείς; Μετά όμως με έπιασε άλλος φόβος, μήπως τα φάρμακα δεν είναι σωστά γιατί διάβαζα κάτι περίεργα στο χαρτί με τις οδηγίες ότι αυτά δεν προορίζονται σε "τέτοια" άτομα ή μόνο "αυτά" τα άτομα πρέπει να τα παίρνουν, κάτι τέτοια, και δεν διάβασα καθόλου την δική μου περίπτωση (άσχετα αν είναι για το ίδιο πρόβλημα) και αυτό με ανησύχησε λιγάκι. Και κάπου εδώ θέλω να ομολογήσω ότι πήρα τηλέφωνο και τον φαρμακοποιό για να τον ρωτήσω και να επιβεβαιωθώ ότι δεν έχει γίνει κάποιο λάθος και ότι παίρνω σωστά την αγωγή. Όλα καλά μέχρι στιγμής. Τώρα όμως έχω έννοια και για τις παρενέργειες. Φοβάμαι μήπως έχω και κάτι άλλο και δεν το ξέρω ούτε εγώ ούτε ο γιατρός ούτε να έχουν ανακαλυφθεί στις εξετάσεις ή μήπως έχουμε παραλείψει κάποια εξέταση. Στον γιατρό που ήμουν, μου έλυνε τις απορίες που του έκανα, αν και τώρα μου έχουν έρθει καινούριες απορίες. Τέλος, αυτό που θα πω θα ακουστεί λίγο χαζό αλλά είτε το πιστεύετε είτε όχι δυσκολεύομαι να καταπιώ ένα χάπι ή μία κάψουλα. Την τελευταία φορά που έκανα αγωγή, η κάψουλα έκατσε στο λαιμό και παραλίγο να πνιγώ :).Ξέρω ότι με τον τρόπο μου, μπορεί να δείχνω στους γιατρούς ή τον φαρμακοποιό ότι τους προσβάλλω και αυτό με κάνει και αισθάνομαι λίγο ντροπή αλλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο απλά ανησυχώ υπερβολικά ίσως και αντιδρώ με αυτό τον τρόπο.Γυναίκα 29.