ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οχτώ χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία μου σχέση. Δεν ήταν επιλογή μου ο χωρισμός και πόνεσε πολύ. Στην αρχή περίμενα ότι θα γυρνούσε οπότε δεν υπήρχε στο μυαλό μου να πάω παρακάτω. Μετά από 2χρονια το πήρα απόφαση ότι δεν θα γυρνούσε ενώ παράλληλα έμαθα κάποια πράγματα που με είχαν ξενερώσει. Τελικά γύρισε αλλά δεν ένιωθα το ίδιο και έκλεισα την πόρτα οριστικά. Τα επόμενα χρόνια έκανα γνωριμίες αλλά δεν προχωρούσε τίποτα. Νιώθω μοναξιά, θέλω να πάω παρακάτω αλλά όταν προκύπτει κάποιος άνθρωπος που ενδιαφέρεται για μένα προσπαθώ με κάθε τρόπο να τον ξενερώσω. Έχω περάσει πολλές ώρες σκεπτόμενη για ποιο λόγο συνειδητά ή ασυνείδητα προσπαθώ να ξενερώσω τους ανθρώπους που με πλησιάζουν. Φταίει ο φόβος για την απόρριψη; Μήπως δεν γνώρισα ακόμα κάποιον άντρα που να με κάνει να ενθουσιαστω, να τον ερωτευτω τόσο ώστε να θέλω να συνεχίσω μαζί του; Μήπως συνήθισα μόνη μου και δεν θέλω να βάλω στη ζωή μου κάποιον που θα διαταράξει τη ρουτίνα μου; Μήπως φταίνε ολα μαζί; Έχω απογοητευτεί πολύ με τον εαυτό μου. Δεν μπορώ όμως να κάνω σχέση με κάποιον που δεν μου αρέσει και δεν μου έχει κάνει κλικ γιατί δε θα είμαι εντάξει μαζί του.