ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αναφορικά με τις διαφορές στα συνταξιοδοτικά μεταξύ ανδρών και γυναικών, οι οποίες, βέβαια, σίγα-σιγά οδεύουν προς κατάργηση (και αφορούν δημόσιο, γυναίκες με τέκνα κ.λπ.) μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένας τρόπος να αναγνωρίζει (διευκολύνει) το κράτος τις αυξημένες οικογενειακές υποχρεώσεις - γνωστές και ως ΑΜΙΣΘΗ ΕΡΓΑΣΙΑ των γυναικών όσων αφορά την ανατροφή των παιδιών και εγγονιών, την διατήρηση του νοικοκυριού, την γηροκόμηση των γονέων-πεθερικών κ.ά.. Φυσικά αν το κράτος μας (αλλά και οι άρρενες) λάβουν ουσιαστικότερη δράση στα κομμάτια της άνωθεν άμισθης εργασίας δεν θα υπάρχει κανένας λόγος να υφίστανται οι όποιες εναπομείνασες συνταξιοδοτικές διαφορές.Οι απόψεις για την υποχρεωτική στράτευση μάλλον διίστανται. Υπάρχουν άτομα του φεμινισμού που υποστηρίζουν ότι ο αποκλεισμός των γυναικών από τον στρατό είναι διάκριση και ότι -όντως- σε μία περίοδο έκτακτης ανάγκης οι γυναίκες (για να το πως χονδρικά) θα πρέπει αναγκαστικά και να εναποθέσουν την "σωτηρία" τους στους άνδρες.Άλλες-οι, πάλι, υποστηρίζουν ότι το να ενταχθούν ΚΑΙ οι γυναίκες σε ένα κατασκεύασμα που πιθανότατα προωθεί και υλοποιεί βία-καταπίεση και είναι ούτως ή άλλως αρσενοκρατούμενο (όσον αφορά τις λήψεις αποφάσεων και τον σχεδιασμό) είναι προβληματικό. Αν -ρεαλιστικά μιλώντας- δεν μπορούμε να ευχηθούμε για έναν αφοπλισμό όλων των κρατών του πλανήτη τότε ίσως θα έπρεπε να προσανατολιζόμαστε σε ΜΗ υποχρεωτικές θητείες (για όλα τα φύλα).Η κηδεμονία των παιδιών. Μεγάλο θέμα επίσης. Πάντως, λάβε υπόψιν ότι δεν ισχύει το ίδιο νομικό πλαίσιό για όλες τις χώρες. Στα δικά μας: Θεωρητικά (και εφόσον δεν συνίστανται έγκυροι λόγοι, όπως παρενόχλησης ή κακοποίησής, ας πούμε) η κηδεμονία θα έπρεπε να είναι *ουσιαστικά* εξ ημισείας. Όμως αφενός μεν ένα παιδί δεν είναι καρπούζι να το μοιράσεις στην μέση (δλδ είναι κάπως κοινώς παραδεκτό ότι το παιδί ωφελείται από ένα σταθερό περιβάλλον: δεν είναι ακριβώς εύκολο να πεις "μία βδομάδα εγώ, μία εσύ και μάλιστα θα μένουμε και δίπλα για να πηγαινοφέρνουμε το παιδί στο σχολείο"), αφετέρου ο νόμος λειτουργεί υπέρ του στερεοτύπου που θέλει τις μητέρες πιο ικανές για μητέρες, ίσως βασιζόμενος στο γεγονός ότι αρκετοί άνδρες έχουν εγκαταλείψει την στέγη και τα παιδιά τους με μία περισσότερη ευκολία απ' ότι θα έκαναν οι μητέρες και επίσης κάποιοι ψιλοβολεύονται να "κάνουν τη ζωή τους", αν το παιδί είναι (κυρίως) με την μαμά.Εξυπακούεται πως υπάρχουν πολλοί πατέρες που θα επιθυμούσαν ενεργότερη επαφή και σχέση με το παιδί τους και που αδικούνται κατά μία έννοια. (Βέβαια –υποτίθεται- ότι το δικαστήριο δεν αναφέρεται στο συμφέρον της γυναίκας-μητέρας, αλλά το συμφέρον του παιδιού, έτσι βγαίνουν και οι αποφάσεις).Σχετικά με το βίντεο τώρα, το ότι ...κάποιοι γελάνε όταν άνδρες υφίστανται κακοποίηση από γυναίκες (ή άλλους άνδρες) καμία φεμινίστρια ή φεμινιστής που παίρνει σοβαρά τον εαυτό του ΔΕΝ το εγκρίνει, ΚΑΘΟΛΟΥ ΟΜΩΣ, ίσα-ίσα που είναι εντελώς κατά. Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι είναι ακριβώς οι ίδιοι καταπιεστικοί μηχανισμοί, που υφίστανται οι γυναίκες, σχετικά με τους ρόλους των φύλων που εγκλωβίζουν ΚΑΙ τον άνδρα-αρρενωπότητα σε συγκεκριμένες "αποδεκτές" συμπεριφορές;

ΠΕΣ ΤΑ ΑΔΕΡΦΕ..