ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κι εκεί που δεν το περιμένεις ...τσουπ γράφεις κι εσύ εδώ! Στο 'πα μια και στο 'πα δύο στο 'πα χίλιες δέκα δύο.....και τώρα αισθάνομαι...τουλάχιστον ΟΥΦΟ! Το μόνο που με σώζει από το να μην κυκλοφορώ με μπούργκα από την ντροπή...είναι ότι τουλάχιστον ΕΓΩ υπήρξα ειλικρινής απέναντι στον εαυτό μου και τα συναισθήματα μου....είχα τα κότσια όλα όσα αισθάνομαι να τα κάνω λέξεις. Αν το τίμημα του να είσαι ειλικρινής είναι η μοναξιά...τότε ας είναι έτσι. Καλύτερα μόνη μου παρά σε μια κατάσταση που θα πρέπει να "σε παίζω" για να καταλήξουμε μαζί. Το περίεργο είναι ότι μετά το τελευταίο σου μήνυμα χθες το βράδυ....νόμιζα πως σήμερα θα είμαι ΟΛΟ νεύρα και απογοήτευση...σήμερα όμως ξύπνησα και σε "πονάω" πιο πολύ από ποτέ....γιατί συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι εγώ που φταίω(όπως τόσο καιρό νόμιζα), δεν είναι ότι δεν με θέλεις (με τον δικό σου περίεργο τρόπο) είναι ότι έχεις κάποιο θέμα, το οποίο προφανώς δεν μπορώ να καταλάβω..... Αλλεργία στις δεσμεύσεις να το πω? Δεν πιστεύεις στον εαυτό σου να το πω? Δεν ξέρεις τι θέλεις να το πω? Όπως και να 'χει, προχωρώ παρακάτω γιατί όσα σωσίβια και να σου πετάξω...αν δεν κουνήσεις τα χέρια σου....θα πνιγείς. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο, όχι γιατί δεν θέλω αλλά γιατί δεν με αφήνεις. Κι είμαι σίγουρη ότι θα τα διαβάσεις αυτά....αλλά και πάλι δεν θα καταλάβεις, γιατί ΔΕΝ θέλεις να καταλάβεις! Δεν θέλω ντε και καλά να είμαστε μαζί....ένιωσα τον πόνο σου, τον "πανικό" σου και σε πόνεσα.....βλάκα! Σε νοιάζομαι τόσο πολύ που πραγματικά υπάρχουν στιγμές που εύχομαι για όλο αυτό τον "πανικό" να φταίω εγώ και πραγματικά να βρεις την ηρεμία που χρειάζεσαι σε κάποια άλλη. Ξέρω όμως πως έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου....και την καρδιά μου.