ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...σήμερα θα σε έπαιρνα και θα σου έλεγα 'Χρόνια πολλά Νικολάκη'. Τόσα χρόνια φίλες, κάθε μέρα όπου και να'μασταν θα μιλάγαμε έστω και λίγο. Κάθε μέρα μέχρι που αποφάσισες να μην μου καναμιλήσεις. Έτσι στη ψύχρα. Ούτε τσακωθήκαμε, ούτε παρεξηγηθήκαμε. Και όλα αυτά για τι; Γιατί φερόσουν τόσο εγωιστικά και κακομαθημένα στις διακοπές μας που για πρώτη φορά έχασα την υπομονή μου και σου έβαλα τις φωνές. Με πάτησες εκεί που πόνάω περισσότερο αυτήν την εποχή με τις gourment απαιτήσεις σου, στα οικονομικά, και δεν καταλάβαινες όταν στο έλεγα διακρητικά. Είμαι 35 χρονών και κοντεύεις τα 40, αυτά είναι θέματα αξιοπρέπειας, πόσο πιο λιανά να στο κάνω; Τι δεν καταλαβαίνεις;Αν είχες πρόβλημα με αυτό που έγινε γιατί δεν μίλαγες; Έτσι φέρονται οι ενήλικες; Το να έχεις ενήλικη σχέση σημαίνει πως ΜΕΝΕΙΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΑΣ ΓΜΤΗ ΜΟΥ! ΔΕΝ ΣΗΚΏΝΕΣΑΙ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΊΖΕΣΑΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ!Η πληγή μιας φιλίας είναι ίσως και χειρότερη από την πληγή ενός έρωτα γιατί με τους φίλους είσαι εσύ στα καλύτερα και τα χειρότερα σου, τους περιμένεις να είναι συμμαχοί σου, δεν έχεις τον "πόλεμο του έρωτα", δεν φυλάγεσαι τόσο. Και ξέρετε ποια είναι η μεγαλύτερη ειρωνία ρε παιδιά; Πως κάτι τέτοια άτομα που φέρονται έτσι, θεωρουν τους εαυτούς τους ψαγμένους και ώριμους. Αυτό βέβαια δεν με κάνει να πονάω λιγότερο. Είναι ελάχιστοι τελικά οι άνθρωποι που έχουν αρχές και που αντέχουν να είναι φίλοι καρδιακοί.