ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
22.12.2017 | 21:30

Φιλες

Καλησπέρα παιδιά έχω 2 φιλες με τις οποίες γνωριστικαμε πριν 5 χρόνια στην σχολη, τώρα σπουδάζω σε άλλη σχολή στην ίδια πόλη, και λόγω εξεταστικης έχω να τις μιλήσω πάνω από 3 βδομαδες, το θέμα μου είναι ότι νιώθω πως δεν ταιριάζω η ποτέ δεν ταίριαζα αλλά δεν ξέρω πως ήμασταν φίλες τόσα χρόνια, εννοώ έχουμε μοιραστεί τόσα πολλα, αλλά το θέμα είναι ότι δεν έχουμε κάνει τπτ μαζί ( τι εννοώ να πάμε σινεμά, club, φεστιβάλ) γιατί δεν είχαν λεφτά αλλά ούτε και γω δεν είχα μερικές φορές. και την βγάζαμε συνήθως με βόλτες στην πόλη μετα έπιασα δουλειά και εγώ και αυτές και παρόλο τον λιγοστό χρόνο βλεπομασταν πάλι ή σε σπίτια ή σε βόλτες και λέγαμε όλο τα ίδια ή ιστορίες από τα παλιά ( από την σχολή μας κλπ) με αποτέλεσμα να νιώθω μίζερα και να βαριεμαι, προσπαθώ να βρω καινούργια θέματα σχετικά με την επικαιρότητα η αλλά ενδιαφέρον πράγματα αλλά μία το ένα τους βρωμάει το άλλο τους ξενίζει, και άλλα θέματα δεν τα συζητάμε καν. Παρόλο που δουλεύουν νιώθω πως οι οικογένειες τους τις εκμεταλλεύονται και αντί να τις βοηθήσουν να κρατάνε κάποια λεφτά για τα δικά τους έξοδα, καταλήγουν να μην έχουν γι αυτές. Τις καταλαβαίνω από την μία γιατί και εγώ δούλευα και πλήρωνα όλα τα έξοδα της οικογένειας (όσα έφταναν να πληρωσω)μου με πενιχρό μισθό των 360 αλλά κράταγα στο τέλος ενα χαρτζιλίκι για μενα, έκανα δραστηριότητες γυμναστήρια του δήμου, έδινα 2η φορα εξετάσεις για την σχολη, και οι φίλες μου δεν έκαναν τπτ. Δεν ξέρω μπορεί να κάνω λαθος, να είμαι λάθος, και να φταιω, πιστεύω και οι 2 πλευρές φταίνε, αλλά θέλω ανθρώπους κοντά μου δημιουργικούς χαρούμενους, και όχι γκρινιάρηδες του τυπου: δεν έχω λεφτά, είμαι μόνη μου. Προσπαθώ να τις παρακινω σε γυμναστήρια, συναυλίες, όλο ενθουσιαζονται και όταν φτάνει η ωρα να πάμε, πώς θα φύγουμε τι ωρα θα φύγουμε, αν θα βρούμε θέσεις, πώς θα κλείσουμε τα εισητήρια,αν θα έχει κόσμο, να φοναξουμε κάποιον να μας πάρει, να μην μας βιάσει κάνεις, να μην περασουμε από αυτό τον δρόμο γιατί έχει Πακιστανούς, συριους κ.α. νιώθω ότι δεν θέλουν να προχωρήσουν ότι τους αρέσει η "θαλπωρή" της οικογενειας, και η μιζέρια, και η γκρινια. μπορεί να κάνω λάθος και γω, δεν ξέρω είναι τόσο μπερδεμένα ... Ουφ τουλάχιστον ξαλαφρωσα, ευχαριστω όσοι το διαβάσουν και σχολιάσουν. Καλές γιορτές σε όλους με υγεία πάνω από όλα!!!
0
 
 
 
 
Scroll to top icon