ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετά από 4 χρόνια με παράτησε για κάποιον άλλο. Έκλαψα, παρακάλεσα...τίποτα! Ήταν ήδη αλλού. Είχα θυμό μέσα μου τόσο που με αρρώσταινε. Το μόνο που σκεφτόμουνα ήταν η εκδίκηση. Ήθελα να την πονέσω και βρήκα τον τέλειο τρόπο. Θα γ@μ0¥σ@ την κολλητή της! Και θα έκανα πράξη τη φαντασίωση μου και θα της διέλυα την πιο δυνατή σχέση (ήταν μ@¥νάρα και είχε τη δικιά μου καλύτερα από αδερφή). Πήγαμε οι δυο μας για καφέ και αφού κλάφτηκα και τη συγκίνησα της ζήτησα να πάμε για ποτό. Δέχτηκε και έπινε και αυτή για συμπαράσταση. Οταν βγήκαμε έκανα οτι ζαλίστηκα και την αγκάλιασα. Με έσφιξε μου χαΐδεψε την πλάτη και μου είπε λόγια παρηγοριάς. Ήταν η στιγμή μου! Την κοίταξα με βλέμμα κουταβιού την ευχαρίστησα και τη φίλησα πεταχτά στο στόμα. Δεν αντέδρασε και κατάλαβα οτι με παίρνει. Την τράβηξα σε μια είσοδο πολυκατοικίας την κόλλησα στον τοίχο και τη φίλησα με πάθος. Ανταποκρίθηκε. Με φιλούσε σα να το ήθελε καιρό. Σα να το περίμενε. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα τόσο όμορφα που ξέχασα και την πρώην και την εκδίκηση. Ήταν σκέτη γλύκα το στόμα της... Μέχρι που...με σπρώχνει, με βρίζει, εγώ την τραβάω πάλι κοντά μου και τότε...μου ρίχνει μια μπουνιά στο πρόσωπο. Με ξαναβρίζει και φεύγει. Μου άξιζε. Έχουν περάσει πάνω από 10 χρόνια και ακόμα ντρέπομαι. Δεν ξαναμίλησα με καμιά τους από τότε. Αυτές είναι ακόμα κολλητές. Φέρθηκα εντελώς μαλακισμένα αλλά δεν το έχω μετανιώσει. Αυτό το φιλί άξιζε και τη μπουνιά και την ξεφτίλα...