Το ζήτημα είναι τι θες εσύ τώρα. Και μάλλον δεν ξέρεις τι θες. Λες πως δε θες να τη βλέπεις γιατί δε νιώθεις άνετα, αλλά δεν μπορείς στην ιδέα να είστε σαν ξένες. Αυτά τα δύο δεν συμβιβάζονται. Αυτός που πρέπει να συμβιβαστεί είσαι εσύ. Πρέπει να δεχτείς ότι έτσι γίνεται καμιά φορά στη ζωή και η κολλητή φίλη θα απομακρυνθεί κάπως. Μην το παίρνεις προσωπικά, πως προδίδει εσένα την ίδια και δε νοιάζεται. Απλά δέξου πως τώρα δεν έχει τόσο χρόνο για σένα όσο είχε παλιά. Που ξέρεις, μπορεί μετά τις πανελλήνιες, μετά από κάποιο διάστημα να πάει καλύτερα η σχέση σας. Δύσκολα βρίσκουμε σ'αυτή τη ζωή φίλους που να μας ταιριάζουν πραγματικά. Δε χρειάζετε να την απομακρύνεις επειδή σε μια περίοδο της ζωής της δε σου δίνει πολύ χρόνο. Ίσως είναι και μια ευκαιρία να απογαλακτιστείς. Γνώρισε καινούρια άτομα, κάνε άλλες παρέες, άνοιξε τους ορίζοντές σου!
14.5.2015 | 23:11
φιλία
Καλησπέρα παιδια...Οντας κι εγω πιεσμένη απο διαφορους παράγοντες στη ζωη μου θελω να μοιραστω μαζι σας το προβλημα που με στεναχωρεί και να ακουσω τις δικες σας αντικειμενικες αποψεις που ισως ποτε μου δεν σκεφτηκα.Εδω και 1 χρονο (κ λιγο παραπανω) η καλύτερη μου φιλη (κολλητη,πιο πανω απο αδερφη) εχει σχεση με ενα πολυ καλο παιδι..Εγω φυσικά και χαρηκα διοτι θελω να ειναι χαρουμενη.Γι αυτο και τον πρωτο καιρο θεωρησα φυσιολογικό να με παραμελει για να βλεπει περισσότερο το αγορι της.Ομως αυτο το πολυ εγινε περισσότερο και ολο και πιο πολυ.Βγαινει μονο με αυτον κ τους φιλους του.Εγω ειχα πολλες υποχρεωσεις δουλεια,διαβασμα το ιδιο και αυτη διοτι ξαναδινει πανελληνιες και γι αυτο της ξεκαθαρισα οτι θα βγαινουμε οποτε μπορει αυτη για να μην ενοχλω.Τωρα εχουμε καταληξει να βρισκομαστε μια στο τοσο και ααααν και φυσικα ενω εχει καταλαβει τι γίνεται κανει σαν να μη συμβαινει τιποτα...εδω κ 1 χρονο είμαι μόνη, κανω περιστασιακά παρεα με γνωστους τους οποιους δεν μπορω να εμπιστευτω οσο εκεινη και δεν περναω οσο ωραια περνουσαμε μαζι..εχω θυμωσει και πικραθει πολυ μαζι της γιατι εγω οταν βρεθηκα σε παρομοια κατασταση δεν την εκανα περα...Απ τη μια σκέφτομαι μηπως ουσιαστικα ζηλευω τη σχεση της επειδη τους τελευταίους μηνες ειμαι μονη?Απ την αλλη δεν εχω τετοια προθεση αλλα νιωθω πολυ πληγωμενη γιατι τα τελευταια 6 χρονια ηταν το σημαντικοτερο ατομο στη ζωη μου μετα τη μαμα μου. Δεν εχω καμια διαθεση να το σηζητησω μαζι της.Δεν θελω να την βλεπω γιατι δεν νιωθω ανετα πλεον διπλα της αλλα δεν θα αντεχα στην ιδεα να ειμαστε σαν ξενες....Συγγνώμη για την εκταση και ευχαριστώ για την αναγνωση..καθε γνωμη δεκτη αρκει να με βοηθησει καπως ψυχολογικα
1
