ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωριστήκαμε πριν χρόνια στο δεύτερο έτος της σχολής. Ταιριάξαμε αρκετά και κάναμε παρέα σε καθημερινή βάση. Δεν έγινε ποτέ τίποτα ερωτικό μεταξύ μας. Ωστόσο ένιωθα ότι υπήρχε κάποιο ενδιαφέρον από την πλευρά του αλλά και πάλι δεν μπορώ να είμαι σίγουρη. Από την δική μου την πλευρά σίγουρα υπήρχε ερωτική επιθυμία. Όταν τελείωσε η σχολή πάλι δεν έκανε καμία κίνηση, κάποιες φορές με έπαιρνε τηλέφωνα και λίγες φορές βγαίναμε για καφέ ή για ποτό. Πάντα πλήρωνε αυτός. Κουβεντιάζαμε για διάφορα θέματα αλλά ποτέ για προσωπικά - ερωτικά. Υπήρχαν στο διάστημα αυτό κάποιοι άνδρες που με φλέρταραν και το εκδήλωσαν αλλά δεν ήθελα να προχωρήσω. Στη σκέψη μου υπάρχει πάντα αυτός και έχω θυμώσει πολύ. Από ένα σημείο και μετά είχα αποφασίσει να τη σταματήσω αυτήν την αρρωστημένη κατάσταση. Με έπαιρνε τηλέφωνα και δεν απαντούσα, μου ζητούσε να βγούμε και αρνιόμουν με διάφορες δικαιολογίες. Δεν ήθελα να βγω μαζί του. Δεν έβρισκα νόημα σε μία τέτοια έξοδο. Στην παρούσα φάση δεν έχω σχέση, έχει περάσει ένας χρόνος που έχω να τον δω, δεν ξέρω αν έχει κάποια σχέση αλλά "κατασκοπεύοντας" το προφίλ του δεν αναφέρει ότι έχει κάποια σχέση ούτε όλο αυτό το διάστημα που γνωριζόμαστε είχε αναφέρει κάποια σχέση του ούτε είχε ανεβάσει φωτογραφία με κάποια γυναίκα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν είχε κιόλας... Νιώθω θυμό με τον εαυτό μου. Είχα αποφασίσει να μην ξανασχοληθώ μαζί του, αλλά το τελευταίο διάστημα αρχίζω να τον σκέφτομαι ξανά. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό αλλά το μόνο που ξέρω είναι ότι είναι δύσκολο έως αδύνατο να υπάρξει φιλία ανάμεσα σε άνδρα και γυναίκα και ότι είναι βασανιστικές τέτοιες καταστάσεις. Δεν ξέρω πώς να ξεμπλέξω.