ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 20 χρονών. Απο οταν έσπασα με την κολλητή μου δεν μπορεσα να βρω καποιον ανθρωπο που να ταιριαζουμε σαν φιλοι, ισως δεν εψαξα βεβαια, δεν εκανα κατι για να βρω κ εβγαινα γενικα με γνωστους/"φιλους". Τα τελευταία δύο χρόνια έκανα παρέα με μια κοπέλα καθημερινά, είχε δείξει δείγματα άσχημης συμπεριφοράς πολλά άλλα δεν έδινα σημασία στην αρχή. Με εκμεταλλευόταν οικονομικά και με εθαβε πισωπλατα. Είχα ακούσει από κοινούς γνωστους ότι έτσι φέρεται Γενικά κι εγώ έμεινα δίπλα της και προσπάθησα να τη βοηθήσω, να της εξηγήσω τα λάθη της κλπ κλπ. Κάποια στιγμή το πήρα απόφαση ότι θέλω να ξεκαθαρισω τα άτομα που έχω δίπλα μου, ποια αξίζουν και ποια όχι. Σκέφτηκα ότι καλύτερα να μείνω μόνη μου, παρά με σκαρτους ανθρώπους δίπλα μου. Μέσω αυτής της κοπέλας γνώρισα το αγόρι μου τις μέρες εκείνες που πήρα την απόφαση , είναι η πρώτη φορά που ερωτεύομαι. Τον πρώτο καιρό κάναμε παρέα όλοι μαζί μιας και η φιλη μου φλερταρε με το φίλο του. Συνέχιζε την άσχημη συμπεριφορά και αποφάσισα να ξεκοψω. Το θέμα τώρα είναι ότι δεν εχω κάποιον κολλητό φιλο/η. Στην ουσία είμαι μόνη. Εγώ είμαι καλά με αυτό, γιατί ξέρω ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι άμεσα μιας και δεν εχω αυτή τη στιγμή κάποια δραστηριότητα κλπ που θα με φέρει κοντά με άλλα άτομα. Στο αγόρι μου δεν εχω εξηγήσει πόσο έχω πληγωθεί από φιλιες ακόμα. Ξέρει λίγα πράγματα. Αυτός έχει πολλούς φίλους, είναι 10 χρόνια μεγαλύτερος μου. Και πολλές φορές νιώθω κάπως άβολα, στην ουσία αυτός με κάνει να νιώθω άθελά του. Δεν του έχω εξηγήσει ακόμα ότι δεν εχω φίλους ξεκάθαρα, του έχω πει διάσπαρτα πράγματα, όχι κάτι συγκεκριμένο. Και είναι η πρώτη φορά που κάπως ντρέπομαι να το πω. Δηλ. τυχαίνει να με ρωτήσει "δεν έχεις φιλες;". Μάλλον το θεωρεί αυτονόητο ότι θα πρεπε να έχω μια στανταρ παρέα και δεν έχει καταλάβει ακόμα τι παίζει ή το θεωρεί σίγουρο ότι έχω κολλητές/ους και ίσως σπουδάζουν αλλού. Ίσως φταίω εγώ που δεν έγινα σαφής και τώρα νιώθω κάπως άβολα και δεν ξέρω.στην ουσία τώρα συνεχίζω να βγαίνω με άτομα που δεν αξίζουν μόνο κ μόνο για να μη φανεί στον δικο μου ότι δεν εχω φίλους, μιας και δεν του φαίνεται φυσιολογικό για την ηλικία μ. Δεν ξέρω αν βγαίνει κάποιο νόημα από αυτά που είπα κι αν φαίνεται τι συμβουλή ζητάω, μάλλον ούτε εγώ ξέρω, έχω μπερδευτεί. Νιώθω ασχημα που δεν εχω πραγματικούς φίλους και ντρέπομαι να του το πω ξεκάθαρα. Μάλλον αυτό.