31.8.2016 | 03:20
Φιλιές και παπαριές
Ποτέ δεν είχα πρόβλημα να κάνω φίλους και το θεωρούσα πάντα δεδομένο ότι παντού υπάρχουν αξιόλογα άτομα με τα οποία ταιριάζουμε.Πόσο αφελής ήμουν...Γιατί ειναι αξιολύπητο να είσαι κοινωνικό άτομο αλλά να μην έχεις φίλους...Άλλαξα πόλη λόγω σπουδών πέρυσι, κανόνιζα βόλτες με διάφορα άτομα για να κάνω παρέες και τελικά είμαι σε μια παρέα που βγαίνουμε και περνάμε καλά αλλά δεν νιώθω ότι κολλάμε ιδιαίτερα...Βασικά δεν έχω κανέναν για να μιλήσουμε πιο ουσιαστικά, πέρα από τις καθημερινές βλακείες και παράλληλα οι φίλες μου από την πόλη μου με έχουν ξεγράψει εντελώς. Ναι, όταν βρεθούμε θα είμαστε όπως παλιά και σε γιορτές κλπ θα είναι οι πρώτες που θα μου ευχηθούν αλλά προσπάθησα πολύ να διατηρήσω επαφή και δεν ανταποκρίνονται ιδιαίτερα...Με την οικογένειά μου πάλι όλο τσακωνόμαστε ,ενώ το μόνο άτομο με το οποίο έχουμε περισσότερη επικοινωνία είναι το αγόρι μου, το οποίο όμως δεν ξέρει ότι νιώθω έτσι και δεν θέλω να προσκολληθώ πάνω του σαν μοναδική παρέα. Εκείνος έχει και δικούς του φίλους και πιστεύω ότι δεν είναι καλή ιδέα να μπω ανάμεσά τους ...Νιώθει κανείςάλλος έτσι; Εύχομαι όχι...