ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλοι μιλάτε εδώ για έρωτες. Για τις φιλίες όμως? Με μια φίλη μου κάναμε στενή παρέα, κυρίως στο εξωτερικό όπου σπουδαζαμε. Στη συνέχεια λόγω υποχρεώσεων - δουλειάς αραιωσαμε χωρίς να χάνουμε επαφή, βγαιναμε συχνα ποτε οι δυο μας ή με κοινούς φίλους. Πάμε με παρέα διακοπές, εκεί είναι απότομη και ειρωνική και συνεχίζει να είναι και μετά τις διακοπές( εγώ προσπερνουσα τα σχόλια της γιατί δεν ήθελα να τσακωθω- είναι και νευρικη) μέχρι που κάνει ευθεία επίθεση για μια ασήμαντη αφορμή. Της είπα ό,τι ξεκινουσα δουλειά και μου έκανε ευθεία επίθεση για τη νεα μου δουλειά. Σημειωτέον εκείνη είναι γιατρός εγώ δικηγόρος. Από τότε την εκοψα μαχαίρι. Ούτε την πήρα τηλέφωνο ούτε με πήρε. Παρά μόνο για γενέθλια. Επίσης να προσθέσω στα γενέθλια της πέρσι από τις φίλες της πήγα μόνο εγώ όλοι άλλοι ήταν φίλοι του αρραβωνιαστικου της. Απλα το γραφω μιας και ανεφερα γενέθλια. Και δεν είναι το μόνο. Στενοχωριέμαι για το άδοξο τέλος αυτής της φιλίας. Αν δεν την είχα γνωρίσει στο εξωτερικό δεν θα επιβιωνα. Και ξαφνικά χωρίς λόγο γίνεται απότομη, ειρωνική και επιθετική μαζί μου. Όταν εκείνη μου επιτέθηκε φωνάζοντας δεν έπεσα στο επίπεδο της να φωνάζω και εγώ. Και την έκοψα ευγενικά. Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την μετάλλαξη χωρίς να έχω κάνει τίποτα. Κι όλα αυτά μόλις είπα ό,τι βρήκα δουλειά και ό,τι ο φίλος μου πήγε πολύ καλά στις σπουδές του στην Αμερική. Σαν να μας προτιμάνε άνεργους και κακομοίρηδες μερικοί δήθεν φίλοι. Δεν ξέρω έχετε βιώσει κάτι ανάλογο? Φταίω και εγώ? Ρίχνω το φταίξιμο σε μένα χωρίς να ξέρω τι έχει γίνει. Τη θεωρούσα φίλη μου και τώρα αν την πετύχω στο δρόμο ούτε που θα την χαιρετήσω. Είμαι θυμωμένη και πληγωμένη..