ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σπουδαζω σε αλλη πολη και εχω γνωρισει εδω και λιγο καιρο ενα παιδι, με τον οποιο απο την πρωτη στιγμη εχουμε δεσει πολυ σαν φιλοι. Ειναι σαν τον αδερφο που ποτε δεν ειχα. Δεν ξερω, ενω γνωριζομαστε λιγο καιρο (σε σχεση με αλλους φιλους μου που τους ξερω χρονια) και ενω ειναι νωρις ισως να πω μεγαλα λογια του στυλ "τον λατρευω", "θα εκανα τα παντα γι αυτον" κλπ, η αληθεια ειναι οτι εχω δεθει πολυ με αυτον τον ανθρωπο. Του εχω αδυναμια κ εκεινος δειχνει το ιδιο. Δεν μου εχει δωσει ποτε την εντυπωση οτι με βλεπει ερωτικα και, παρολο που αντιλαμβανομαι οτι καποιοι αλλοι που μας βλεπουν, μπορει να παρεξηγουν τις κινησεις του απεναντι μου, εγω που ξερω πως φερεται και σε αλλους φιλους του και φιλες του αντιλαμβανομαι οτι δεν με βλεπει ερωτικα. Απλα ειναι πολυ αγαπησιαρης κ εκφραστικος γενικα στον τροπο που φερεται σε ολους, δηλαδη του αρεσει να σε αγκαλιαζει και να σε χαιδευει, ειτε εισαι φιλος του, ειτε φιλη του, ειτε αδερφη του, ειτε ξαδερφη του. Το ιδιο και γω, και ισως καποιες φορες γινομαι πιο τρυφερη μαζι του, ομως δεν εχω σκεφτει ποτε κατι ερωτικο μαζι του. Απλα υπαρχει ενα μονο πραγμα που με προβληματιζει στη δικη μου συμπεριφορα απεναντι του. Αυτος που λετε, οπως ειναι λογικο, εχει κ αλλες φιλες περα απο μενα. Και κατα καιρους βγαινει μαζι τους, οπως ειναι πολυ λογικο. Ε εγω λοιπον οταν τον ακουω να μιλαει για αυτες, η να λεει πχ οτι θα βγουν μαζι κλπ ενοχλουμαι λιγο. Σας το ορκιζομαι, δεν τον βλεπω ερωτικα, δεν ειναι η ζηλεια του στυλ οτι γουσταρεις καποιον κ δεν θες να βγαινει με αλλες. Απλα δεν ξερω, επειδη μ αυτον τον ανθρωπο οπως σας ειπα υπαρχει μια αμοιβαια χημεια, και επειδη εγω του εχω αδυναμια, οπως κ κεινος, φοβαμαι μην βρεθει καποια αλλη στη ζωη του, με την οποια θα αποκτησει τη σχεση που εχει μαζι μου. Δεν εχω δηλαδη θεμα με τις κοπελες αυτες καθεαυτες, ισα ισα τις περισσοτερες τις γνωριζω κ ειναι μια χαρα κοριτσια, απλα με πιανει μια κτητικοτητα και δεν θελω να νιωθω οτι μπορει καποια αλλη να αποκτησει μαζι του τη σχεση που εχω εγω μαζι του. ΕΙναι σαν ζηλεια και κτητικοτητα, αλλα σε φιλικο πλαισιο. Περιεργο ακουγεται, το ξερω, αλλα ετσι νιωθω. Βεβαια, η αληθεια ειναι οτι αυτη την κτητικοτητα δεν την νιωθω με αλλους φιλους μου, ισως γιατι με κανεναν αλλο φιλο μου δεν νιωθω τετοια χημεια. Ομως αναρωτιεμαι, ειναι φυσιολογικο ολο αυτο? Ειναι φυσιολογικο ενω δεν τον βλεπω ερωτικα, να εχω τοση αναγκη να ειναι "μονο δικος μου" σε φιλικο ομως επιπεδο? Σας εχει τυχει να το νιωσετε αυτο με φιλο σας χωρις ομως να εχετε φανταστει ποτε να κανετε σεξ μαζι του?