Οι παρεες του πρωτου ετους δεν ειναι καθολου απαραιτητο οτι θα κρατησουν, γιατι εκει πολλες φορες υπο το φοβο του να μεινουν μονοι πολλοι κανουν παρεες με τα πρωτα ατομα που θα γνωρισουν, διχως πολλες φορες να ταιριαζουν, οποτε στη συνεχεια χωριζουν οι δρομοι τους. Πιασε κουβεντα με καποια ατομα, ανεπτυξε σιγα σιγα μια επαφη και αναλογα προχωρα. Υπαρχουν και αλλα πολλα ατομα σαν εσενα που ψαχνονται. Αλλα ακομη και το ενδεχομενο να εχουν ηδη σχηματισει καποια σταθερη παρεα δεν αποκλειει και τη δικη σου εισοσο σε αυτη. Απο προσωπικη πειρα, με παιδια που γνωριστηκα στα μεσα του τριτου ετους και ηταν ηδη παρεα, μιλαμε συχνα και τωρα που εχουμε τελειωσει.
18.8.2019 | 19:46
Φίλοι
Πέρσυ τέτοιον καιρό περίπου μαθαίνω οτι περνάω στην σχολή που ήθελα. Η χαρά μου όμως δεν διήρκεσε για πολύ. Μια ημέρα πριν να αρχίσουν τα μαθήματα, κάποια σωματικά συμπτώματα και μια αναζήτηση στο google με κάνουν να νομίζω οτι πάσχω απο καρκίνο και πεθαίνω. Φυσικά παω σε γιατρό κάνω εξετάσεις όλα καλά αλλά κανείς δεν θα περίμενε πως αυτό θα εξελισσόταν σε μια βαριά υποχονδρίαση με διάρκεια 5 μήνες συνεχούς αγωνίας και η οποία θα χρειαζόταν φαρμακευτική αγωγή και συνεδρίες σε ψυχίατρο για να θεραπευτεί. Ο κολλητός μου, σχέση 7 χρόνων με παράτησε, ενώ ήξερε την κατάσταση μου, με την δικαιολογία οτι εγώ τον έγραφα (παρ' ότι εγω ήμουν μέσα στον φόβο και έτρεχα απο ιατρό σε ιατρό). Ο άλλος μας κολλητός τον ακολούθησε γιατί ο πρώτος του έβαλε λόγια και με κορόιδευε για την φοβία μου. Με τα παιδιά απο την σχολή μου δυστυχώς δεν πρόλαβα λόγω της φοβίας να αναπτύξω και πολύ στενές σχέσεις και φοβάμαι πως οι παρέες έχουν σταθεροποιηθεί. Γνώριζα κάποια παιδιά επίσης με τα οποία κάναμε παρέα αλλά δεν τους θεώρησα ποτέ φίλους γιατί πάντα υποκρυβόταν κάποιο μπούλιγκ και κοροιδία λόγω της καταγωγής μου (Βόρεια μακεδονία) . με αυτούς έχω τυπικές επαφές. Πλέον για παρέα έχω μόνο την κοπέλα μου απο την οποία κατάφερα να κρύψω ολόκληρο το ζήτημα της φοβίας. Νοιώθω πάρα πολύ μόνος. Πως θα μπορούσα να κάνω φίλους απο το 0 και να έχω μια νορμάλ κοινωνική ζωή;
4
