ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φοβαστε το θανατο η μονο εγω ειμαι που το εχω το θεματακι; Ειμαι μολις 19 χρονων.Θεωρητικα εχω ολη τη ζωη μπροστα μου. Εγω ομως δε νοιωθω ετσι. Νοιωθω οτι θα πεθανω σχετικα νεα και μαλιστα απο συγκεκριμενους τυπους καρκινου (ναι το τελευταιο διαστημα εχω αρρωστοφοβια). Και σκεφτομαι: εστω οτι αρρωσταινω, εστω οτι δεν τα καταφερνω και πεθαινω...ΜΕΤΑ?Τι γινεται μετα? Αρνουμαι να δεχτω οτι ειμαι απλα μια μηχανη που θα γυρισει στο off και τελος! Δεν το αντεχω αυτο! Γεννηθηκα για να πεθανω... Ποσο ασχημο αυτο! Μα βασανιστικο ειναι και το πως απο εκει που τα ειχα βρει με μενα, που περασα στο πανεπιστημιο, που ειχα αρχισει να βαζω τη ζωη μου σε ταξη ξαφνικα αρχισα να μισω εμενα και το σωμα μου!ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΤΟ ΜΙΣΩ! Εχω μια σχεση στην οποια φερθηκα ανωριμα και ειχαμε επαφες χωρις προφυλαξεις. Φοβαμαι οτι θα εχω κολλησει hpv και αυτο θα μου γυρισει σε καρκινο. Μα δε φοβαμαι μονο για τον τραχηλο. Φοβαμαι και για τον πρωκτο διοτι μεταφερεται πολυ ευκολα και κυριως για το στομα! Εχω παθει εμμονη! Καθε μερα εξεταζω το στομα μου 10 φορες τη μερα και παντα βρισκω κατι το οποιο με ανησυχει. Δεν αντεχω αλλο! Νοιωθω οτι πεθαινω και δεν μπορω να κανω τιποτα για αυτο! Ξερω οτι πολλοι θα με κρινουν για την ανωριμη πραξη μου μα δεν ειναι αυτο το ζητουμενο. Ξερω οτι αν μου εμφανιστει εκανς τετοιος καρκινος θα γινει μετα απο αρκετα χρονια. Αλλα εγω φοβαμαι απο τωρα! Δε μπορω να περασω τα επομενα χρονια της ζωης μου,οσης μου απομενει τουλαχιστον, μεσα στο αγχος και το φοβο.Ξερω οτι περιπου το 60-80% των γυναικων εχουν προσβληθει με το συγκεκριμενο ιο και οι περισσοτερες ουτε που το γνωριζουν διοτι ο ιος τις περισσοτερες φορες καταστελλεται επιτυχως απο το ανοσοποιητικο. Οι γυναικες που νοσουν απο καρκινο που ευθυνεται για τον ιο ειναι επειδη για καποιο λογο το ανοσοποιητικο τους δεν κατορθωσε να τον καταστειλει. Κι αν εγω δεν μπορεσω να τον αντιμετωπισω?Κι αν ειμαι απο τις γυναικες που θα νοσησουν; Τοτε τι;