ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου συμβαίνει αυτο που οταν αρχιζω να συμπαθω πολυ ενα ατομο και να ερχομαστε λιιγο πιο κοντα, κανω ασυνειδητα πραγματα για να κρατησω μια αποσταση και εχω φτασει να χω πολλες γνωριμιες, κανεναν ομως πολυ στενο φιλο. Θελω να συνδεθω πολυ με καποιον αλλα ειναι σαν κκατι να με κραταει. Νομιζω οτι φοβαμαι την δεσμευση, ειτε ειναι ερωτικη ειτε φιλικη. Ισως φοβαμαι οτι αν ερθω πολυ κοντα με καποιον θα τον απογοητευσω γιατι δεν θα μαι αρκετα καλη για αυτον και θα τα χαλασω ολα. Ειμαι εξαλλου φουλ ανασφαλης. Θελω να νιωθω οτι σε καθε κατασταση θα εχω διεξοδο, και νομιζω γι αυτο ευθυνεται η υπερπροστατευτικη και ενιοτε καταπιεστικη σταση της μητερας μου. Ειμαι ομως διατεθιμενη να το αλλαξω αυτο.. Κανενας αλλος που εχει νιωσει ετσι;