ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αρκετά συχνά πιάνω τον εαυτό μου να νοσταλγεί τα φοιτητικά χρόνια, παρόλο που έχουν περάσει δυο+ χρόνια από τότε που πήρα πτυχίο. Ξέρετε τι μου λείπει περισσότερο? Η ησυχία μου και ότι δεν έδινα λογαριασμό σε κανέναν. Δεν μου λείπουν τα πάρτι και τα ξενύχτια , ούτε καν. Μη σας πω ότι τώρα βγαίνω περισσότερο. Μου λείπουν οι φίλοι μου όπως ήταν, όχι όπως είναι τώρα, οι συζητήσεις μας, μου λείπει να αράζω στο λιμάνι ή να χάνομαι στα δρομάκια της πόλης, μου λείπουν οι ατέλειωτοι ποδαροδρομοι , μέχρι και η σχολή μου λείπει λίγο. Μάλλον μου έχει πέσει βαριά στο στομάχι η ενήλικη ζωή.