ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νομίζω ότι δεν την έχω ζήσει ακόμη! Αν και είμαι ήδη 2 χρόνια φοιτήτρια, μακριά από την πόλη μου κιόλας, έχω την εντύπωση ότι αυτή την ξέγνοιαστη, χωρίς σκοτούρες, μες τα φλερτ και τα πάρτι ζωή δεν την γνώρισα. Νομίζω ότι είτε δεν θα έρθει ποτέ η ώρα της είτε έχει περάσει όταν ήμουν στο λύκειο. Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι δεν έχουμε δεκάρα τσακιστή για να διαθέσουμε πέρα από τα βασικά έξοδα αλλά συχνά βρίσκω τον εαυτό μου να ανησυχεί για μαθήματα, εργαστήρια, λογαριασμούς και οικογενειακά προβλήματα. Ακούω συνέχεια από γνωστούς και φίλους πόσο τέλεια περνάνε, τις τρέλες, τα ξενύχτια και τα μεθύσια που κάνουν και χαίρομαι. Όμως μετά γυρνάω μόνη σπίτι για μια ακόμα φορά, κάθομαι στον υπολογιστή για μια ακόμα φορά, βάζω καμία ταινία και σκέφτομαι πότε θα έρθουν αυτές οι στιγμές που μου περιγράφουν κάθε τόσο οι άλλοι. Ξέρω ότι για να έρθουν πρέπει να έχω διάθεση, να σκέφτομαι θετικά και να είμαι χαρούμενη. Το θέμα είναι ότι δεν είμαι. Πιθανότατα, να μην ήμουν εδώ και 2 χρόνια...