ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι φοιτήτρια στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πρώτη επιλογή στο μηχανογραφικό, ξεκίνησα τις σπουδές με όρεξη και στόχους. Όμως ειλικρινά κουράστηκα. Όχι από τη σχολή αλλά από την αντιμετώπιση πολλών, κυρίως από την επαρχία, ως προς το επάγγελμά μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να συστηθώ σε κάποιον σαν φοιτήτρια γεωπονικής και να μην με ρωτήσει κάτι σχετικό με το αντικείμενο, από μία ασθενική τριανταφυλλιά που έχει στο μπαλκόνι ως τις ελιές που έχει στο χωριό του. Προσπαθώ κάθε φορά να απαντήσω,και το κάνω. Όμως η πιο συχνή αντίδραση κάποιου μόλις απαντήσω είναι να διαφωνήσει με αυτό που μόλις είπα! Ειδικά τα άτομα από την επαρχία, είναι λες και με ρωτάνε κάτι περιμένοντας να απαντήσω και ανεξαρτήτως απάντησης να προσπαθήσουν να δείξουν πως ξέρουν καλύτερα. Το κύριο επιχείρημά τους είναι "η πράξη απέχει πολύ από τη θεωρία". Δεν διαφωνώ αλλά δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις! Δεν είναι δυνατόν η εμπειρία που ενός αγρότης σχετικά με την χρήση ενός γεωργικού φαρμάκου να είναι ανώτερη από τη δικιά μου γνώση σε σχέση με την δραστικότητά του ή τους ενδεχόμενους κινδύνους! Όταν νιώθουμε άρρωστοι απευθυνόμαστε σε κάποιο γιατρό, και η θεραπεία που θα μας χορηγηθεί εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, δεν διαλέγουμε την θεραπεία μόνοι μας με βάση την εμπειρία μας. Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή.Έχοντας αυτή την αντιμετώπιση και απαξίωση των γνώσεων μου, με ποια διάθεση θα πρέπει εγώ να θέλω να σταθώ δίπλα στους αγρότες παρέχοντας τους τις όποιες συμβουλές; Ενώ ξεκίνησα τις σπουδές θέλοντας να μετακομίσω στην επαρχία, έχω αρχίσει να αναθεωρώ...