ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, μπαίνω σε μαγαζί. βλέπω ένα υπέροχο φόρεμα. το δοκιμάζω, μου πάει τέλεια. το αγοράζω. βγαίνοντας από το μαγαζί, σκέφτομαι πως ανυπομονώ να τον δω, σκέφτομαι ότι το φόρεμα θα του αρέσει πολύ. λίγες μέρες μετά, καταλαβαίνω από τη συμπεριφορά του πως έληξε μεταξύ μας. δεν έμαθα ποτέ γιατί. ένας χρόνος μετά, έρωτας από τη πρώτη ματιά. έπαθα τη πλάκα μου. για καφέ με φίλους κοινούς, υπερβολικό το φόρεμα. στο πρώτο μας ραντεβού, υπερβολικό για πρώτο ραντεβού, στο δεύτερο ραντεβού πάλι λίγο υπερβολικό. ένα βράδυ, τον σκεφτόμουν πολύ, άνοιξα τη ντουλάπα μου. σκεφτηκα πως θα το βάλω στο επόμενο ραντεβού. δεν υπήρξε ποτέ επόμενο ραντεβού. το φόρεμα έμεινε στη ντουλάπα, αφόρετο, μέχρι την ημέρα που φίλοι με πήραν τηλέφωνο τελευταια στιγμή για έξοδο. όλα τα ρούχα άπλυτα. άνοιξα την ντουλάπα. διστακτικά το φόρεσα. εισέπραξα άπειρα κοπλιμέντα. πέρασα το βράδυ αναπολώντας στιγμές, χαμένες ευκαιρίες, χαμένους έρωτες με το μάτι καρφωμένο πάνω του. το χω ακόμα στη ντουλάπα μου. καμιά φορά, ψάχνοντας ρούχα, στιγμιαία πέφτει το μάτι μου πάνω του. δεν το ξαναφόρεσα ποτέ.