6.1.2015 | 01:55
φωτογραφία
με έχει χωρίσει πάνω απο 18 μήνες, δεν μού έστειλε ούτε για καλή χρονιά, ούτε και εγώ, έχω σταματήσει πια να προσπαθώ μαζί της, αλλά ακόμα την αγαπώ. 'Ημουν τόσο χάλια σήμερα, τέτοιο άγχος, τέτοια μοναξιά, που για να κοιμηθώ έβαλα δίπλα μου τη φωτογραφία της. Και κοιμήθηκα ήρεμα. Κατάντια, και εκείνη κάνει τη ζωη της. Μην αγαπήσετε ποτέ παιδιά. Επιπόλαιοι έρωτες είναι ο,τι πρέπει. Ερχονται και φεύγουν σαν τρένα και δεν αφήνουν τίποτα. Η αγάπη είναι καταστροφή. Το λέω σαν γυναίκα που αγάπησε άλλη γυναίκα, αλλά τελικά πιστεύω, πως τα φύλα δεν παίζουν κανένα ρόλο. Σε αυτά τα πράγματα, όλοι, γυναίκες, άντρες, είμαστε ή θύτες ή θύματα. Μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να γίνει ούτε θύτης, ούτε θύμα. Δεν είναι όμορφο και δεν είναι σωστό. Επιπόλαιοι έρωτες είναι η απάντηση και όλοι είναι χαρούμενοι. Πλέουν σε ένα ροζ συννεφάκι με ημερομηνία λήξης. Μακάρι να κάνω και εγώ την αρχή με αυτό, γιατί αυτή κατάσταση δεν αντέχεται άλλο. Έχω πραγματικά ανάγκη λίγο επιπόλαιη χαρά. 'Εναν επιπόλαιο έρωτα που θα ρθει και θα φύγει σαν τρένο.