ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω φρικαρει ψυχολογικα γενικα και δεν ξερω τι μου συμβαινει ακριβως.Ειμαι 19 χρονων και σπουδαζω,παραλληλα ασχολουμαι και με καλλιτεχνικα χομπι αρκετα σοβαρα κιολας.Τον τελευταιο 1μιση χρονο περναω μια φαση οπου δεν ξερω αν ειμαι 'ενεργη' ή οχι. Εχω μια καταθλιψη με διακεκκομενες γραμμες για να το θεσω ετσι. Μια με πιανει μανια και κανω τα παντα,διαβαζω, τρεχω ολη μερα,θετω στοχους,νιωθω σιγουρη,νιωθω πως ολα φτιαξανε και πανε τελεια,βγαινω εξω και οποιος με γνωριζει με αντιλαμβανεται ως ψυχη της παρεας. ΑΛΛΑ μετα απο μερικες μερες πεφτω τοσο πολυ ψυχολογικα που δεν βγαινω απο το σπιτι,με χανουνε ολοι,καθομαι και κλαιω,χανω καθε ενδιαφερον,ξεκοβω καθε επαφη με αλλους ανθρωπους,τα βλεπω ολα μηδενηστικα και εχω σκεφτει πολλες φορες να φουνταρω,γιατι πραγματικα οταν περναω τετοια φαση νιωθω σαν να χανεται ο χρονος και να κραταει αιωνια αυτο το συναισθημα. Καθε φορα που ειμαι ετσι,νιωθω σαν να μην ελεγχω το σωμα μου και δεν μπορω καν να σηκωθω απο το κρεβατι,κοιμαμαι ξημερωμα και ξυπναω μεσημερι(υπνο ξυπνιο βασικα κανω),μου κοβεται η ορεξη και μπορει πχ να χασω και καποιο βαρος εκεινες τις μερες και μετα στα καλα μου παλι να το ξαναπαρω. Ειχα περασει και στο παρελθον καταθλιψη και τα ξαναειχα αυτα,για οικγενειακους λογους κλπ Αλλα τωρα οι περιοδοι που ειμαι down πραγματικα ειναι κατι που δεν εχω ξαναβιωσει και καθε φορα ευχομαι τα 'καλα' μου να μην περασουνε μετα απο μια βδομαδα,ομως παντα ξαναγυριζω στα σκατα Και αυτο συμβαινει φαυλος κυκλος... (να πω πως δεν παιρνω ντραγκζ η ψυχοφαρμακα)