16.3.2016 | 19:14
Φροντιστήριο.
Σήμερα βαριόμουν να πάω φροντ. όσο ποτέ άλλοτε. Πάω τέλος πάντων, μπαίνουμε, και με το που αρχίζουμε μάθημα, έρχετε μια καινουρια. Και τι καινούρια... Δεν ξέρω αυτή η κοπέλα μου φάνηκε αξιαγάπητη αν και δεν θα λεγα πως είναι εμφανισιακά στα γούστα μου. Κοντούλα , λεπτή , με πολύ γλυκό πρόσωπο. Μπήκε μέσα με εκείνο το χαμόγελο, που εξαφάνισε ως δια μαγείας την βαρεμάρα μου. Στην αρχή έκατσε στο πίσω θρανίο που ήταν άδειο, σε πέντε λεπτά όμως ήρθε και έκατσε μαζί μου γιατί δεν έβλεπε τίποτα. Κάθεται και με ρωτάει ’’ Πειράζει; ’’ και εγώ της λέω ’’ναι πειράζει’’ , τότε αυτή κοκκινίζει λίγο και μου λέει παιχνιδιάρικα ’’Οκ, πήγαινε να κάτσεις πίσω ,με εμένα μπροστά δεν νομίζω να μην βλέπεις’’.Χε χε ! Τώρα ανυπομωνώ να ξαναπάω.