12.11.2013 | 00:35
Φταει η εποχη που δεν μας γεμιζει πια?
2 πρωτα χρονια ως φοιτητρια πολυ εντονα.Σχεσεις μικρες μεγαλες ξενυχτια μεγαλες παρεες μιας βραδιας σεξ που σιχαθηκα τα παντα.Μετα απο 1χρονου αποχη απο αντρες απο δικη μου επιλογη βρηκα τον εαυτο μου.και ειπα πως θα βρω να κανω μια σοβαρη σχεση χωρις αλλες επιλαιοτητες.χωρις να βαλω καποιον ετσι βιαια στην ζωη μου να αδειασω τον εαυτο μου και να φυγω. Να ζησω τον αληθινο ερωτα.να παρω και να δωσω.Ομως παλι εξω.Αυτη η ανυποτακτη αναγκη μας να ενωθουμε με καποιον καποιες φορες γινεται τοσο εντονα και την θελουμε τωρα.γι αυτο παλι λαθος ανθρωποι.Που ερχονται μενουν 1-2 μηνες και συνιδειτοποιεις οτι ηταν ακομα ενας...δεν ξερω αν εχω αδειασει τοσο που ειμαι συναισθηματικα αναπηρη.δεν μπορω να αγαπησω εναν αντρα; δε μπορω να δωθω ολοκληρωτικα; δεν μπορω να δεθω μαζι του και να παλεψω μεχρι τελος; τι σημβαινει ρε παιδια;
