28.2.2015 | 22:28
''Φταίω εγώ που όταν σ αντίκριζα εξαφανίζονταν οι δρόμοι ''
Γιατί δεν με θες ?...γιατί? Μια γαμημένη ευκαιρία ...ήθελα λίγο από τα πρωινά σου , μια πνοή από την ανάσα σου , μια αγκαλιά , ένα βλέμμα από τα μάτια σου.. αυτά τα όμορφα μάτια...που όταν τα αντίκρισα άστραψε μέσα μου και βρόντηξε και με πήρε και με σήκωσε...κι αργότερα με πέταξε στα πατώματα , με έλιωσε , με έσβησε...και που να πάω τώρα ? Που θέλω να σε δω , να σε αγγίξω...να κοιμηθώ σε μια γωνιά του κρεβατιού σου και να ξυπνήσω με την πρώτη ακτίνα του ΄ηλιου για να προλάβω να σε κοιτάξω ωσότου τα ματόκλαδά σου λαμπυρίσουν και διαγράψουν την πορεία της λύτρωσης μου .Σύμπαν , θεέ , μοίρα ...αν μ ακούς... ασε με να τον αντικρίσω άλλη μια φορά... δώσε μου άλλο ένα βράδυ μαζί του . Κι εγώ θα κατεβάσω τ αστέρια , θα σαγηνέψω το φεγγάρι , θα παρακαλέσω τον ήλιο και θα τα φέρω στα πόδια του κι εκεί θα σβήσω κι εγώ . Γιατί πονάει . Πονάνε πιο πολύ..τα αποθημένα απο τα οποία πήρες μια γεύση.