ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν γουσταρω ρε να ζω αλλο ετσι...με ολη την καταθλιψη την απαισιοδοξια το μαυρο μελλον που υπαρχει πλεον...26 χρονων ανεργη με χρεη διοτι μ@#&ιες γονεων παιδευουσει τεκνα..δεν διανοουμαι τον εαυτο μου να με εγκαταληπει ετσι..εχω περασει πολυ πιο δυσκολα και σε πολυ μικροτερη ηλικια και σταθηκα αξια και στα ποδια μου...και τωρα ξυπναω και θελω να βαλω τα κλαμματα..χωρις φιλους λογο αποστασεως χωρις ορεξη για ζωη..πιανω τον εαυτο μου να σκεφτεται τον λογο τελικα υπαρξης του και να μην βρισκει απαντηση..ναι αν θελει κποιος να αλλαξει την ζωη του δρα..αλλα πως????????πως να δρασεις οταν βλεπεις κλειστες πορτες θλιμενα προσωπα και υποκρισια???πως να υπαρχει θεληση για ζωη οταν σου εχει αφαιρεθει καθε δικαιωμα να ζεις αξιοπρεπως???αρχιζω να μισω τα παντα και πρωτα τον εαυτο μου..ΣαπιλαΚαναπες Και ιντερνετ..Καταντια...