ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι φορές που κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και μισείς αυτό που βλέπεις. Είναι άλλες φορές που απλά δε θυμάσαι ποια ήταν η τελευταία φορά που κοιτάχτηκες σε καθρέφτη… Πότε ήταν η τελευταία φορά που ετοιμάστηκες με χαρά για να πας στη δουλειά, ή που βγήκες για ποτό χωρίς να περάσεις μιάμιση ώρα μπροστά από μια ανοιχτή ντουλάπα, με την καρδιά σου να γίνεται ολοένα και περισσότερα κομματάκια κάθε φορά που απορρίπτεις ένα ρούχο επειδή δε σε χωράει πια. Και δε φτάνουν όλα αυτά, που τα χεις με τον εαυτό σου και με το σώμα σου και ξέρεις ότι εσύ είσαι ο μόνος υπεύθυνος γι’ αυτή την κατάσταση, έρχονται και οι άνθρωποι του περίγυρού σου και σου λένε ότι πάχυνες ή ότι πρέπει να προσέχεις. Αλήθεια; Νομίζετε ότι δεν έχω καταλάβει ότι έχω γίνει φακλάνα; Το ξέρω ότι μπορεί για κάποιους το βάρος που έχω εγώ να αποτελεί μακρινό στόχο, αλλά για μένα είναι βραχνάς, είναι εμπόδιο, είναι ένας ακόμη λόγος για να μισώ τον εαυτό μου. Κι είναι κι αυτοί οι φαύλοι κύκλοι που δημιουργούνται ρε γαμώτο. Τρως, βλέπεις πόσο χάλια έχεις γίνει κι από τη στεναχώρια σου ξανατρώς. Μετά στεναχωριέσαι και τρως παραπάνω και ποτέ δεν μπορείς να σταματήσεις. Ή το άλλο με τη γυμναστική και τις νέες προσπάθειες. Πάντα από αύριο και πάντα από Δευτέρα. Και ποτέ δε διαρκούν – τουλάχιστον οι δικές μου – πάνω από δύο μέρες. Στο τέλος της υπερπροσπάθειας των δύο ημερών είσαι έτοιμος να καταβροχθίσεις ότι υπάρχει σε ακτίνα δύο χιλιομέτρων. Και φυσικά υπάρχει και η φάση της ψευδαίσθησης. Δεν τελειώνει πάντα έτσι άδοξα. Για ένα διήμερο ή τριήμερο, το πολύ μια βδομάδα, έχεις διαβάσει κάθε άρθρο για γυμναστική και δίαιτα που κυκλοφορεί στο ίντερνετ ή σε περιοδικό, έχεις καρφιτσώσει στο πίντερεστ (στον πίνακα Fitness – Motivation τρομάρα σου) ό,τι φράση και τσιτάτο έχει βγει στην πιάτσα για αδυνάτισμα και νιώθεις ο πιο δυνατός άνθρωπος του κόσμου, ότι αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά. Και πότε δεν ήταν δηλαδή; Ξαφνικά, ενώ έχεις φάει σωστά όλη τη μέρα, παρόλο που το μόνο που σκέφτεσαι είναι το φαί, κάτι συμβαίνει που σου χαλάει τη διάθεση και κατ’ επέκταση και την όποια προσπάθεια που μέχρι τώρα έχεις κάνει. Αυτό το κάτι μπορεί να είναι μια ανορεξική κορμάρα στην τηλεόραση, ή το αγόρι σου που σου πιάνει τρυφερά την κοιλίτσα, που όμως εσύ τη νιώθεις σαν ένα τσουβάλι κολλημένο πάνω σου, ή η μαμά σου που σε βλέπει να τρως μια μπανάνα από το ψυγείο και σου λέει πως σταματημό δεν έχεις. Και τότε εσύ ξαφνικά, κάνεις μια καλή εκκίνηση στο φαί και δε το κλείνεις το ρημάδι μέχρι να πέσεις λιπόθυμος από το στομαχόπονο. Και ξανά από την αρχή. Κλείνεσαι στο σπίτι, κλαις με το παραμικρό, νιώθεις άχρηστος και φυσικά τρως ό,τι πιο σαβούρα έχει κυκλοφορήσει ποτέ. Φαύλος κύκλος. Και ξαφνικά χορταίνεις. Ναι, χορταίνεις. Κάποιος από το κοντινό σου περιβάλλον χάνει πολλά, ή έστω κάποια κιλά, και σε εμπνέει. Βλέπεις μια κοπέλα στο δρόμο με ακόμα πιο πολλά κιλά από τα δικά σου που είναι όμως πιο όμορφη από σένα και παίρνεις θάρρος. Ή βλέπεις όλες αυτές τις κοπέλες που ξέρεις πως μπορεί να μην είναι και τόσο ευτυχισμένες, αλλά ω Θεέ μου, βγαίνουν τόσο ωραίες φωτογραφίες και ζηλεύεις. Και το θέλεις κι εσύ αυτό. Και προσπαθείς. Κι αυτή τη φορά η προσπάθεια δεν είναι βιαστική, δεν είναι βεβιασμένη. Τώρα πια ξέρεις τι θέλεις, έχεις βάλει τους στόχους σου. Κι οι στόχοι αυτοί δεν έχουν να κάνουν με το να φορέσεις ένα φόρεμα ή να γίνεις 50 κιλά, αλλά με το να καταφέρεις να ανέβεις στον Όλυμπο το καλοκαίρι, ακολουθώντας το ρυθμό των φίλων σου. Ή να μη σε πιάνει η μέση σου μια φορά το χρόνο, επειδή το σώμα σου δεν αντέχει το βάρος σου πια. Θέλεις να γίνεις υγιής τώρα που μπορείς ακόμα. Τώρα η όλη προσπάθεια δεν έχει να κάνει με το τι τρως μόνο, αλλά και με την άσκηση. Αυτή τη φορά σε νοιάζει και να βγεις από το σπίτι σου, να κινηθείς. Σίγουρα, έρχονται μέρες που θέλεις να φας τον κόσμο όλο ή που βαριέσαι σαν τρελός να δέσεις ακόμα και τα κορδόνια σου, αλλά κι αυτά μες στο πρόγραμμα είναι. Έτσι κι αλλιώς, δε θα ήσουν εσύ αν από τη μια μέρα στην άλλη γινόσουν fitness guru. Και οι μέρες περνάνε και μπορείς και ανεβαίνεις τις σκάλες μέχρι το δεύτερο χωρίς αν λαχανιάσεις. Και μπορείς και κουμπώνεις με άνεση το τζιν σου, χωρίς να χρειάζεται να ξαπλώσεις στο κρεβάτι μετά την υπερπροσπάθεια. Κι ακόμη κι αν ο φίλος σου σού πει πως για κάποια που κάνει δίαιτα τρως πολύ – καθώς δεν πιστεύει στη θεωρία των 5 γευμάτων την ημέρα – εσύ νιώθεις, ξέρεις ότι τα πηγαίνεις καλά. Γιατί, κάτι μέσα σου έχει αλλάξει. Έχει αλλάξει η αιτία που ξεκίνησε όλο αυτό. Το νιώθεις κάθε μέρα και δεν έχει να κάνει μόνο με το σώμα σου. Τώρα πια αγαπάς τον εαυτό σου.