ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εβγαινα με ένα παιδί για 4 μήνες, βόλτες, σεξ, τα πάντα... Τελευταίες μέρες άρχισε να απομακρύνεται, να απαντάει αργοπορημενα στα μηνύματα και να τηλεφωνεί σπάνια... Περνάμε το σκ μαζί, με δικιά του θέληση και προτροπή, και πάλι ήταν απόμακρος... Τον ρωτάω ευθέως αν τρέχει κάτι και γιατί απομακρύνεται και μου απαντάει πως δεν συμβαίνει τίποτα και όλα είναι όπως παλιά... Κάνουμε σεξ και πίστεψα ότι ήταν συμφιλίωση... Πίστεψα!Την επόμενη μέρα του στελνω μήνυμα ότι αρχίζω να την παταω μαζί του και ενώ έβλεπα κίνηση στο διαδίκτυο δλδ. ήταν εντάξει στην υγεία του δεν μου απάντησε ποτέ...Περίμενα 1 εβδομάδα για να μου απαντήσει αλλά τίποτα... Του λέω πως προτιμότερο θα ήταν να μου πει ότι δεν θέλει άλλο και όχι να μην απαντάει...Επειδή όμως είμαι ενοχικη δεν μπορώ να ηρεμησω και πως θα έπρεπε να τον έπαιρνα συνεχώς τηλέφωνα ή να πήγαινε ακόμα και στο σπίτι του....Ταυτιζομαι---αν με ήθελε και με γούσταρε θα μου απαντούσε στο μήνυμα ότι τον ερωτευομαι ακόμα και αν ήταν σε κώμα, που λέει ο λόγος...Δεν ταυτιζομαι---δεν αρκούσε το μήνυμα, έπρεπε να τον έπαιρνα τηλέφωνο, να εμφανιζομουν μπροστά του, να έκανα οτιδήποτε για του μιλήσω και να μάθω τι άλλαξε...Το ότι δεν τον ζαλισα μήπως έδειξε ότι δεν τον ήθελα και πολύ και για αυτό τον έχασα;;*Είχα κάνει και την εξομολόγηση χθες με το αν επιστρέφουν όσοι φεύγουν, και από αυτό που έγραψα τώρα δεν υπάρχει επιστροφή ακόμα και χωρίς να έχει πει το τέλος...