8.9.2015 | 21:49
«γεια σου,τι κάνεις»;
Θα ήθελα να με βοηθήσεις. Θα ήθελα να μου πεις έναν τρόπο για να μπορέσω να ξεχάσω τη φωνή σου, όταν μου είπες «γεια σου,τι κάνεις»; από την άλλη άκρη της γραμμής. Δεν το θυμόσουν όταν στο είπα μήνες μετά. Με πέτυχες σε κάποιο γραφείο που απασχολούσα το μυαλό μου, για να μην σκέφτομαι την κατάσταση σου. Δεν θυμάσαι. Ήσουν 5 μέρες σε κώμα. Σε μια ξένη χώρα. Ρε, αυτή η φωνούλα σου η ψιθυριστή η αδύναμη ήταν το πιο δυνατό πράγμα που μου συνέβη. Ήταν θυμάμαι τόσο έντονη η στιγμή που ακόμα και τώρα μου δίνει δύναμη για να χαμογελάω όταν σκιές πέφτουν στα μάτια μου.Όταν σκοτεινιάζει το κεφάλι μου. Γεια σου τι κάνεις, τόσο μικρό και απλό. Δεν το έζησες για να ξέρεις και δεν σε παρεξηγώ. Μου δίνει χαμόγελο και δύναμη ακόμα, το πιστεύεις; Όμως θέλω να το ξεχάσω. Γιατί; Γιατί θέλω να βρω άλλες φωνές. Εσύ σταμάτησες να μιλάς σε εμένα. Πρέπει να βρω άλλες φωνές που θα με κάνουν χαρούμενο, που θα διώχνουν τις σκιές που έρχονται συχνά και κάνουν άγρια επιδρομή στις σκέψεις μου. Γεια σου τι κάνεις; Τι χαζό! αν σκεφτείς ότι ήσουν εσύ σε κώμα. Τι χαζό που σου απάντησα καλά. Ρε, άλλαξα γνώμη. Θα την κρατήσω τη φωνούλα. Είναι και δικιά μου πια. Ή μάλλον μόνο δικιά μου. Εσύ δεν το θυμάσαι. Εγώ το θυμάμαι, είναι ακόμα πολύ ζωντανό. Ξέρεις πως φεύγουν οι σκιές από τα μάτια μου; Με ποτάμια. Καταρράκτες. Θες να με ρωτήσεις τώρα τι κάνω; Θες να με ξαναπάρεις και να με ρωτήσεις; Καλά θα σου πω και πάλι. Γεια σου τι κάνεις; νοιώθω ότι στερεύω ρε. tesla32