ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Α ρε Ε! Όταν σε πρωτοείδα με χτύπησε το βέλος κατευθείαν στη καρδιά και αντί να κλάψω, γέλασα. Κεραυνοβόλος έρωτας σου λέω! Έδωσες νόημα στην άδεια μου ζωή και ο μόνος λόγος που πήγαινα σχολή ήσουν εσύ (πσσσ τι έγραψα πάλι μες στην κατάντια μου). Μετά από 3 χρόνια απουσίας σου, εξομολογώ τον ερωτά μου για εσένα, σε μια στήλη που μόνο ανώνυμοι θα τη διαβάσουν και ανάμεσα σ' αυτούς μπορεί να είσαι και εσύ. Δεν ξέρω αν θα με καταλάβεις αλλά πάντα ένιωθα ότι όποια κίνηση και να έκανα με έπερνες χαμπάρι. Αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο, είναι ότι δεν θα μάθω ποτέ ποιά ήταν τα δικά σου αισθήματα. Δε πειράζει, καλά να πάθω αφού δεν τόλμησα ποτέ να σου τα εκφράσω, αυτά παθαίνουν οι δειλοί. Αλλά και εσύ βρε παιδί μου, δεν έκανες καμιά κίνηση να καταλάβω και εγώ, ήσουν μία κρύο μία ζέστη, μία έτσι μία γιουβέτσι, με τρέλανες. Πού να βρίσκεσαι άραγε, τί να κάνεις; Άραγε να με σκέφτεσαι; Μου λείπεις και σε σκέφτομαι. ΞΕΚΟΛΛΑ ΛΕΜΕ στο τέλος Θα κάψεις τον εγκέφαλο! Η ζωή προχωράει μπροστά απ' τα μάτια σου και τη χάνεις! GET A LIFE!