12.8.2015 | 17:44
Για εμάς τους ανώνυμους.
Εξομολογούμαι εδώ ξέροντας πως δεν θα τα δει και ξέρω πως είναι ανούσιο και ίσως χαζό.Ωστόσο, πάντα διαβάζω τι έχουν γράψει και οι υπόλοιποι άνθρωποι και έχω μια κρυφή ελπίδα πως κάποιο απο όλα αυτά αναφέρεται σε εμένα. Ποτέ δεν είναι, αλλά ξέρετε...ευσεβείς πόθοι.Αυτό που παρατηρώ είναι οτι κάποιοι εδώ μέσα μιλάτε πολύ όμορφα/αληθινά και μέσα απο την καρδιά σας για άτομα που σας λείπουν ή σας πλήγωσαν και ακόμα τα αγαπάτε κτλ.Και εκεί άλλοτε ταυτίζομαι μαζί σας και άλλοτε σκέφτομαι πόσο άδικο είναι να μπορώ να τα διαβάζω εγώ η άσχετη και οχι το πρόσωπο που θα έπρεπε. Είναι κρίμα αλλά και δικό μας λάθος που δεν τους τα λέμε κατάμουτρα. Όμως ξέρω γιατί και εσείς όπως και εγώ διαλέγουμε την ανωνυμία. Ήθελα απλά να σας πω, να μην το βάζετε κάτω. Είτε με πιστεύετε είτε οχι ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ. Όλα θα περάσουν και θα έρθει η στιγμή που θα τα θυμόμαστε ως ανάμνηση και μόνο και θα γελάμε κιόλας με τον εαυτό μας. Να προσέχετε λοιπόν και να είστε ανοιχτοί στις ευκαιρίες που θα έρθουν, για να μην καταλήξουμε να ζούμε όλοι στο παρελθόν αντι για το τώρα. 22.
