ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περνάω κάθε μέρα σχεδόν απο κεί, εγώ κ χιλιάδες άλλος κόσμος: μετρό Συντάγματος. Έξοδος στα σκαλοπάτια, κ πάνω αριστερά να κάθεται πάνω σ ένα χαρτόκουτο ένας νέος, πολύ νέος, δε νομίζω πάνω απο 25. κρατάει ένα χαρτόνι κ γράφει πως είναι άνεργος κ άστεγος.. και γράφει κ κάτι άλλα που δεν έχω το κουράγιο να διαβάσω γιατί πραγματικά πονάω κ αναρωτιέμαι ΓΙΑΤΙ? είναι τοσο νέος και δεν έχει σπίτι, μπορεί να μην έχει κ κανέναν στον κόσμο. Σήμερα έβρεχε πολύ το πρωί και αυτός καθόταν εκεί κρατώντας το χαρτόνι του. Δεν τον κοίταξα, δεν είχα τη δύναμη αλλά περνώντας απο δίπλα του γύρισα πίσω και είδα να έχει δίπλα του μία βαλίτσα και μία τσάντα. που βρέχονταν μαζί μ αυτόν. Αυτό είναι το σπίτι του. κ βούρκωσα, θύμωσα, στενοχωρήθηκα.. δε μπορεί να φταίει, είναι πολύ νέος, κ να φταίει αυτό που ζεί δεν του αξίζει.. δεν αξίζει σε κανέναν, ξέρω πως είναι παααάρα πολλοί στην ίδια κατάσταση αλλά γι αυτόν με πονάει λίγο πιο πολύ. Ένα νέο παιδί με όνειρα κ αυτός όπως όλοι μας είναι κάθε μέρα στα σκαλοπάτια του μετρό κ περιμένει. δε ξέρω τί. και θύμωσα και μαζί του, είναι πολύ νέος ΓΙΑΤΙ δε σηκώνεται να κάνει κάτι? δε ξέρω. ξέρω πως είμαι πολύ τυχερή που έχω σπίτι κ μαμά. Μακάρι να μπορούσα να τον βοηθήσω ουσιαστικά κ όχι δίνοντάς του 5 ευρό .Θα τον δείς κ σύ αν περάσεις απο κει πάντως