ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξανάσυντασω το άρθρο "όνειρο καλοκαιρινής νύχτας 7 Ιουλίου 2017"χωρίς λάθη και παρερμηνείες τούτη τη φορά. Ελπίζω αυτό το κείμενο να φανεί πιο αναλυτικό και σαφές από το προηγούμενο . *Συγχωρέστε όμως άμα κάνω κάποιο λάθος, για όλα φταίει η αυτόματη διορθώση του πληκτρολόγιου μου.Ελπίζω να σας ταξίδεψώ στήν χώρα της ψυχεδελειας ."Πρώτα ειδα μια ψηλή πολυκατοικία στο κέντρο της Αθήνας. Ήταν μεσημέρι και ήταν φωτεινά. Μετά περπατούσα σε μια ανηφόρα που είχε θαμνους δεξιά και αριστερά. Δεξιά υπήρχε μια λίμνη όπου χελώνες έβγαιναν και έρχονταν κατά πάνω μου(μια είχε κεφάλι δεινοσαύρου).Μαζί με τις χελωνες μια ακομη ομαδα αθλητων ετρεχαν προς την πλευρα μου.Αφού ,ελαφρώς τραυματισμενη από τις άπανώτες επιθέσεις των αθλητών και των χελώνων, έφτασα στο σχολειο που βρισκόταν στην κορυφή του λόφου ετοιμάσα το χορευτικό κομμάτι της παράστασης μαζί με τα άλλα κορίτσια. Ήταν χωρισμένο σε δύο κομμάτια. Το θέατρο ήταν σκοτεινό αλλά πίσω από τη σκηνή ήταν φωτεινά. Λίγο πριν βγω στην σκηνή αντληφθηκα πως δεν φορούσα τα παπούτσια χορού μου.Βγήκα τότε από το θέατρο και έτρεξα στο μπαρ που ήταν ο Μαριος Πριαμος Ιωαννίδης(βλεπε:φιναλίστ του survivor 2017) .Το μπαρ ήταν φίσκά γιατί ήταν και βράδυ. Ο Μάριος ήταν στον εξωστη και μου πέταξε τα παπουτσια .Γύρισα στο θέατρο και κάναμε το χορευτικό. Εγώ και η άλλη κοπέλα θέλαμε να πάμε να ξεντυθουμε και καθώς δεν μπορούσαμε να το κάνουμε μπροστά στο κοινό (αλλά θα μου πεις όνειρο ειναί αυτό ,τα πάντα γινονται),περπάτησαμε στις μύτες των ποδιών μας πάνω στην μπλε μοκέτα (βλεπε:χαλι)και κατέβηκαμε κάτι σκαλες.Τότε φτάσαμε σε ένα χολ όπου υπήρχαν πολλες ανοιχτές πορτες ,ευθεια, αριστερά και δεξιά .Τότε εξαφανίστηκε μια παλιά μου καθηγήτρια από το γυμνασιο και μας είπε ταραγμένα πως μόλις φτάσαμε στο 53 τέλος του σχολείου. Δεξιά το δωμάτιο είχε ένα μπλε σεντονί και το δωμάτιο ευθεία είχε χαμηλό φωτισμό επιπλομενο και από το πάράθυρο φαινόταν μια στάση λεωφορείου." Προφανώς η καθηγήτρια ζούσε εκεί και γιαυτο μας εδιωξε.Δυστυχώς αμεσως μετά ξυπνησα ...